Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Rozdział1.Styczeń
Czymwłaściwiesięjetencały
jakiśtamteatr…
Napoczątkurozważańnatematteatrunależyzaznaczyć,
żewterapiidzieciimłodzieżyzajegopomocąsam
spektakl–jakkolwiekprowokacyjnietoniezabrzmi–tak
naprawdęstanowisprawędrugorzędną.Oczywiście
przydadząsięchwytliwytekstzmorałem,zapierająca
dechoprawaartystyczna,alewcentrumzainteresowań
pedagogasąwychowanekiprzemiana,jakawnim
zachodzipodwpływemsztuki.
Tworzącgrupęteatralną,zwłaszczawśródmłodzieży,
którazróżnychwzględównaogółniejest
dopoważniejszychinicjatywwerbowana(bo„ktośinny
ładniejrecytuje,więcwywrzelepszewrażenie”,„ten
łobuziakjestniegodnyzaufaniaizpewnościąnawali
wdniuwystępu”,„kiepskiuczeńtokiepskiaktor”),
wyzwalamywmłodychludziachuśpionepokładywiary
wsiebie,atojużpierwszykrokdosukcesu.Dziecijednak
sąbacznymiobserwatorami,intuicyjnieczują,czycoś
imwychodzidobrze,azatem,abynieuśpićtlącejsię
wnichnadzieinapowodzenie,należydobieraćtechniki
teatralnestopniowo,ponieważrzuceniepełnych
wątpliwościnastolatkówodrazunagłębokąwodę
zbudujemur.
Pierwszespotkaniaamatorskiegoteatrumłodzieżowego
powinnysięskupiaćnawarsztatachbudującychklimat,
