Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Międzytradycjąawspółczesnością
Teatrklasycznyijegoprzemianywokresietworzeniasię
nowoczesnejkulturychińskiej
Teatrchińskiwmiaręrozwojuwymagającegocoraz
poważniejszychnakładówmaterialnych,złożonej
iszczegółowejorganizacji,większejwidowni,lepiej
wyspecjalizowanychodtwórcówcorazsilniejzakorzeniał
sięwewspólnociespołecznejPaństwaŚrodka.Śledząc
dziejetradycyjnegoteatruchińskiegostanowiącego
istotnyelementtamtejszejkulturyduchowej,beztrudu
dostrzegasięwspółzależnośćwartościtreściowych
iformalnychdwóchnurtów,amatorskiegoipopularnego
orazelitarnego.Niezawszeopozycjateatruludowego
idworskiegobyłaklarownaioczywista.Jednakżeteatr
znaturyotwartyiadresowanydomasowegoodbiorcy
stanowiłgłównyukładodniesieniadlateatruelitarnego.
Tenzaś,bardziejsubtelnyiwyrafinowany,dostarczał
wzorcówestetycznychnurtowipopularnemu.
Najbardziejwyrazistymprzykłademprocesu
asymilowaniasięobunurtówwobrębiejednegogatunku
scenicznegobyłaoperapekińska(
jingjii
).Styl
arystokratyczny
–yabu
–wywodzącysięzwyszukanego
stylu
kunshan
1wpłynąłnaperfekcjonizmwykonaniaoraz
wytwornośćformyoperypekińskiej.Natomiastnurt
ludowy
–huabu
–wniósłprostotępieśniludowych,
schematycznątypologiępostaci,zwartość
dramaturgicznąistałewątkitematyczne.Odchwili
powstania,czyli1790r.,operapekińskacieszyłasię
niezmiennąpopularnością,stanowiącwpewnymsensie
syntezęcałejtradycjiteatralnejChin.Dodzisiejszegodnia
uznawanajestzasymbolnarodowegoteatruchińskiego.
NapoczątkuXXwieku,wokresietworzeniasię
nowoczesnejkulturychińskiej,istniałookoło400
lokalnychgatunkówtradycyjnegoteatrumuzycznego.
Zasadnicząkategoriąróżnicującąbyłstylmuzyczny.
Dzieliłjerównieżjęzyk(lokalnedialekty),preferencje
tematyczneisceniczne(gestykulacja,kostium).
