Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
12
Oinnychproblemachwspomniaływrozmowachzpsychologiemkolejne
osobypoprzebytejtransplantacjiserca.DlaJananajważniejsząsprawąbyło
wciążtowarzyszącemuuczucieobecnościdawcy.Miałwrażenie,żeblisko
niegojesttajemnicza,aleprzyjacielskaobecnośćkogoś,ktosięoniego
troszczyinimopiekuje.Nazywałbliskość„życzliwymczuwaniem”.Nie
budziławnimlęku,leczczułsięzobowiązany,byrozszyfrowaćtożsamość
dawcyiodnaleźćjegomiejscespoczynku,mócskładaćnagrobiekwiaty
zwdzięcznościzauratowaneżycie.Dlamatkikilkuletniegosynkaurodzo-
negojużpotransplantacjisercanajistotniejsząrzecząbyłowychowaniesyna
ijaknajdłuższewspólneznimżycie.DlaksiędzaMarkato,byjaknajwięcej
daćzsiebieinnympotrzebującymludziom.DlaFranciszkazapewnieniebytu
dzieciom.Dlakażdegoinnyproblem,innycelżyciowy.Różniludzieiróżne
życiowelosy.Rozmaitesposobynautrzymaniezdrowiaipróbyuczynienia
życiaszczęśliwszym.Piękneiporuszająceopisyindywidualnychdramatów
związanychztransplantacjamiorganówzawierapracaniemieckiejpsycho-
log,S.Storkebaum(1999),odwołującasiędogłębokoludzkichuczućiwy-
rażającaszacunekorazpodziwdlahartuduchawzmaganiachzchorobą.
Zdarzasię,żebardzotrudnojestzaakceptowaćnoweserce.Wkrótcepo
transplantacjizmarłaEwa,którapooperacjiniemogłasiępozbyćnatrętnych
wyobrażeńisnów,wktórychjejbiałekrwinki„nadgryzały”wszczepione
serce.Opisanosytuację,gdysprzeciwwobecnowegonarząduiimmunosu-
presjiwyraziłsięprzezniezdolnośćpołykaniatabletek(Storkebaum,1999).
Uporczywewymiotyzmniejszająceskutecznośćleczeniaimmunosupresyjne-
goMariiustąpiły,gdyzałożyłarodzinęiodnalazłanowycelwżyciu.Marcin
potransplantacjizareagowałstanempsychotycznym,miałuczucie,żeczuć
odniego„trupizapach”związanyzprzeszczepionymsercem.Uwieluosób
trudnościwpełnymzaakceptowaniunarząduidalszegoleczeniawyrażają
sięwmniejdrastycznejformie,wpostacizaburzeńemocjonalnychocha-
rakterzedepresyjnym,lękowym,zaburzeńsnu.
Problemypsychologicznezwiązaneztransplantologiątotrudnezagad-
nieniadotyczącepodjęciadecyzjiooddaniunarządówosóbzmarłychdo
transplantacji,toproblemdawcówrodzinnychipobieranianarządówod
osóbżywych,wreszcieproblempostawlekarzywobectransplantologii,
ogromnegozaangażowania,aczasemwypalenia,zespołówdokonujących
transplantacji,leczprzedewszystkimtoproblemżyciazwszczepionymina-
rządami.Copowodujeróżnicewsposobachprzystosowaniasiędozaistniałej
sytuacji?Jakieczynnikipsychologiczneodpowiedzialnezalepsząadap-
tację?Jakmożnapomóctym,dlaktórychżyciezprzeszczepionymsercem
powolistajesięudręką?Jakwspomagaćpsychologicznieprocesyzdrowie-
nia?Zagadnieniapsychologicznewtransplantologiiopracowanodotychczas
jedyniecząstkowo,koncentrującsięzwłaszczanaproblemiejakościżycia