Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
okrętówpodwodnych,któreprowadziłydziałania
operacyjnewczasietejwojny,aż754zostało
zatopionych.
Ci,którzyprzechodziliszkolenienamarynarzy
jednostekpodwodnych,musieliliczyćsięztym,
żewkażdejchwiliczekaichrejs;niemoglicierpieć
naklaustrofobięimusieliznosićtrwającedotrzech
miesięcypatrolemorskiewciasnocie,wnieustannym
towarzystwieczterdziestuinnychmarynarzy;musieli
trwaćnaczterogodzinnychwachtach,smaganiprzez
lodowatewichry,mrużącoczydrażnioneprzezsłoną,
rozpryskującąsięmorskąwodę,przypasanialbo
przymocowaniłańcuchamidoporęczynaszczycie
kiosku,abyniezmyłaichfala,iprzekonywalisię,ile
jestprawdywstarymmarynarskimpowiedzeniu
o„okrucieństwiemorza”.
Dożycianaokrętachpodwodnychnajlepiejnadawali
sięci,którzysypialidobrzenakoi,ciepłejjeszcze
iprzesiąkniętejwoniąkolegi,któryniedawnonaniej
leżał;ci,którychnieprzerażałosyczeniezaworów
wlotowych,osobliwybulgotpompzęzowychczyteż
dudnienietłoków,orazci,którychwyrywałyzesnu
tylkoeksplozjebombgłębinowychialarmowyklakson.
Bylitoludzie,którzypotrafilibłyskawiczniewyskoczyć
zkoiipobiecnarufęlubwkierunkudziobuokrętu
wroliżywegobalastu,gdykapitanwydawałrozkaz
alarmowegowynurzeniaalbozanurzenia,którzyzawsze
byligotowidodziałaniaiumieligodzinamistaćbez
ruchuiwmilczeniu,gdywokołorozrywałysiębomby
głębinoweiwstrząsałyokrętem,którzynieprzejmowali
siętym,żezbrakuruchuzanikająimmięśnie.
Gdymijałykolejnedni,poznawaliswoichkolegów
orazoficerów,izaczynalisobieuświadamiać,żechoć
wszyscybyliludźmi,tokażdystanowiłteżelement
czegoświęcej–załogiuczestniczącejwwojnie.Był
