Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
damą,aleteżnienierządnicą.Toporządnamieszczka.Żonapiekarza,
mieszkającaprzyPlantach.Niebyłazarażonażadnąchorobą
weneryczną.
–Ilemiałalat?Czywiadomo,ilerazyrodziła?–wyrwałsięnieco
zbytwcześniesąsiadBogumiła,apotemzagryzłnerwowowargi.
Widać,teżpouczonogookoniecznościzadawaniapytań,alenie
wyczułwłaściwegomomentu.
Posaliprzeszedłszmer.
–Zarazbymtopowiedział,gdybytylkopozwolonomisięspokojnie
wypowiedzieć...–wycedziłBerneński.
Bogumiłniepatrzyłnakolegę,alemógłbyprzysiąc,żeówspociłsię
zezdenerwowania.TrzecieprzykazanieGracjanabrzmiało:patrz
prostonazwłoki,nierozglądajsię,ajużnapewnoniezadzierajgłowy,
gdyktośzwyższychpięterzadajepytanie.
–Owszem,wiadomo–kontynuowałBerneńskipodłuższejchwili,
aBogumiłusłyszałzbokusapnięcieulgi.–Liczyłasobieczterdzieści
dwiewiosny.Płód,którywydałanaświat,byłbyjedenastymdzieckiem
piekarzowej,któranotabenenazywałasięStanisławaTrzos...
Gracjanopowiadał,żeprofesor,coniezwykłedlatakwielkiego
człowieka,ogromnieinteresujesięlosemswoichpacjentek,nierzadko
osobiścieodbieraporody,anawettowarzyszyzmarłymwichostatniej
drodze.Nieoddajetejposługibogatymiwpływowymkrakowiankom,
aubogimiprostymkobietom,zwyklenieprzyjmującpieniędzy.Cóż
winnisąludzie,którzyprzyszlinaświatjakoubodzy?–mawiał.
Jedyne,czegosięgłębokobrzydzi,tonierządnice,wyrażasięonich
zpogardąiniemazrozumieniadlapowodów,dlaktórychte„źródła
zarazy”zeszłynatakądrogę.OtymtakżemówiłBogumiłowi
szwagier.
–CzyzmarłaStanisławaTrzoszdołałaopowiedziećoodczuwanych
dolegliwościach,zanimwydałaostatnietchnienie?–spytałBogumił,
kiedyprofesorponowniepozwoliłmuzadaćpytanie.
Kwestiajedenaściorgadzieciniezbytgowzruszyła.Jegowłasna
