Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
jednakwsercunosiłtęsknotęzatym,coutracił.
Inigdziebardziejtegonieodczuwałniż
tu–wprzepełnionympokojemdomostwiestarego
przyjaciela.
Służącaprzyprowadziłapodekscytowanedzieci,
którezadawałymnóstwopytań,ajegosercetym
bardziejodczuwałostratę.WreszcieMiriamzabrała
dzieciiichopiekunki,aGamalielkazałreszciesłużby
wyjśćizamknąćdrzwi.Komnatęspowiłcień–tak
głęboki,jakskrzywionanagleminagospodarza.
–Sąproblemy.
–Zeloci?–spytałEzdrasz.
–Nie.Znaczy,tak.Oniteż.
–Słyszałem,żeichatakistałysięniewiarygodnie
śmiałe.
–Ataki…Tak,istnaplaga.Alegorszejestto,
żezyskująpopularnośćwśródludu.
–Przyogniskachnocującychkarawansłyszałem
piosenkinaichtemat–powiedziałEzdrasz.–Jedna
byłabardzoprostaiprzemawiającadoserc.Coś
onowymjudejskimDawidziepokonującymrzymskiego
Goliata.Mójsynjąterazśpiewapodczaszabawy.
–Ludziesąuciskaniipotrzebująbohaterów–rzekł
Gamaliel.–Todośćnaturalnareakcja.
Byłatojednaznajbardziejniezwykłychcechtego
człowieka.Ezdraszmiałświadomość,żewiększość
ludzi,osiągnąwszypozycjęiwładzę,stawałasięcoraz
bardziejnieugiętawswychopiniach.Tracilizdolność
kwestionowaniawłasnychpoglądówczypatrzenia
