Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wstęp
Umieranie,śmierć,żałobaiosierocenietozagadnieniaocharakterzeuni-
wersalnym,poruszanewobrębiewieludyscyplinnaukowych,wśródktórych
psychologia,antropologia,filozofia,atakżekulturaisztukapoświęcająim
szczególnąuwagę.
Silnatendencjadotabuizacjitematykiśmierci,umieraniaiżałobyobliguje
środowiskanaukowedobardziejuważnegozajmowaniasięnią,wbrewobowią-
zującymtrendomimodom.Dysocjowaniesięodtematówwywołującychtrudne
emocje,którejestdomenąwspółczesnegoczłowieka,każenauce,zupełniepa-
radoksalnie,asocjowaćsięznimi,poznawaćizgłębiać.Współczesnyczłowiek
zdajesiężyćtak,jakgdybyśmierciniebyło,jakbygoniedotyczyła,aprzynaj-
mniejstanowiłazjawiskotakodległe,żeniezasługującenagłębsząuwagę.Rów-
nocześnie,zupełnieprzewrotnie,jestona(śmierć)wszechobecnawprzekazach
medialnych,stanowiącgwarancjęwzrostupoczytnościczyoglądalności.To
zastanawiające,żepotrzebadzisiajndebatować”ożałobie(naforumspołecz-
nyminaukowym),zamiastpozwalaćjejnwybrzmieć”(wpsychicejednostki).
Każdastrata,jeślistanowiławartośćdlatego,którytraci,wymagaokresu
adaptacjidoniej.Procesżałobywyznaczarytmtejadaptacji.Każdaśmierćoso-
bybliskiejikażdażałobapośmierciosobybliskiejrozgrywająsięjednocześnie
nakilkupłaszczyznach:wewnątrzpsychicznej,związanejzprzeżywaniemżalu
postracie;interpersonalnej,związanejzdynamikąwsparciaipomocy;kul-
turowej,związanejzrozumieniemśmierci,rytuałamipożegnania,miejscami
pamięci,itp.Wmonografiikażdaztychpłaszczyznzostajewmniejszymlub
większymstopniuwypełniona.Pierwszaczęśćmonografiinawiązujedopsycho-
logiiifilozofiiśmierci,drugatraktujeośmierciwkulturzeisztuce,wtrzeciej
poruszanesązagadnieniadiagnozyipomocypsychologicznejwsytuacjistraty,
aczwartaskupiasięnabardzospecyficznejstracie(prenatalnejiperinatalnej),
którąspołeczeństwodopierouczysiękonstruktywnieprzeżywać.
Autorzyposzczególnychrozdziałówreprezentująróżnedziedzinynauki
ipraktyki,dziękiczemumonografiaprezentujeobrazutratyiżałobyniezwykle
bogatyizróżnicowany.
