Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Rozdziałpierwszy
Czycofamysiędoczasówsprzedepokioświecenia?Zjawisko
zwane„cyfrowąmistyką”
Życieprzeważniewybaczanamchwilowybrakkontaktu
zrzeczywistością.Krótkotrwałautratapoczuciarzeczywistości
tomomenty,gdywprawdziejesteśmyobecniciałem,alenasze
myśliskupiająsięnaczymśinnym,gdyjesteśmy„gdzieś
indziej”,nieobecniduchem.Doświadczyłichkażdyznas.
Zdarzająsięnamoneczęściej,gdyrzeczywistośćokazujesię
nudna,gdyjejmonotoniadziałananaszniechęcającolubgdy
narażanasnawyzwaniaicierpienieprzekraczającepróg
wytrzymałości.Istniejąróżneformyistopnienieobecności
psychicznej.Jakwiadomo,możemybyćjednocześnie„tutaj”
i„gdzieśindziej”.Bardzoczęstodoświadczajątegodzieci,gdy
pytająocośrodzicówlubopiekunów,poczymstwierdzają,
żedorosłaosobajest„myślamigdzieśindziej”(naprzykład
skupiasięnatelefonie)iniereagujenaichpytania.Taludzka
skłonnośćdobyciamyślamigdzieśindziej,awięcnietam,gdzie
fizyczneznajdujesięciało,jestściślezwiązanazrzeczywistą
sytuacjądanejosoby.Jeślidzieciinastolatkiczująsiędobrze,
borzeczywistośćmożeimcośzaoferować,zazwyczajsąobecne
„tuiteraz”.Jeślidzieckonaglezaczniesprawiaćwrażenie
nieobecnegoduchem,intuicjacałkiemsłusznienam
podpowiada,żedziejesięznimcośzłego,żerealneżyciejest
dlaniegociężaremidlategozaczynasięonowycofywać
zrzeczywistegoświata.Taksamodziejesięznastolatkami
idorosłymi[1].
Bycie„gdzieśindziej”przeważnienieniesiezesobą
negatywnychkonsekwencji.Aleniekiedyjestinaczej.Pierwszy
momentutratykontaktuzrzeczywistościąmożebowiem
doprowadzićdodrugiego,którymajużpoważniejszeskutki.Tak
sięstałokilkalattemu,gdypewiendyżurnyruchu
odpowiedzialnyzasterowanieruchemkolejowymmiędzy
czwartąapiątąnadranemwalczyłzmonotoniąkończącejsię
nocy.Ci,którzypełniąnocnedyżury,wiedzą,jaktrudnojest
przetrwaćdrugąpołowęnocy.Zamiastutrzymaćkontakt
zrzeczywistością,którawymagałaodniegociągłego
obserwowaniamonitorów,dyżurnyruchuprzeniósłsię
