Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Drobiażdżkiiomieciny
OrozproszeniuciaławpoezjiBolesławaLeśmiana
Tujestemwmrokachziemiijestemtamjeszcze
Wszumiegwiazd,gdzieniecaływmglebożejsię
mieszczę1
[ł]ciągłeprzeskokizbytudoniebytu,odtego,cojest,
dotego,czegoniema,czyniązLeśmianajednegoznaj-
większychpoetówmetafizycznychdwudziestegowieku2
pisałMichałPawełMarkowski,komentującjednązpod-
stawowychcechświataLeśmianowskiego,jakąjestnie-
szczelnośćjegoontologicznychgranic,wiążącasięzkolei
ztopograficznymniedookreśleniemkrainżywychizmar-
łych.Wkonsekwencjioznaczatoniepewnośćcodoist-
nieniasamejśmierci,przynajmniejwpostaciutrwalonego
jejwyobrażeniajakoostatecznegokońcaludzkiejegzy-
stencjiwwymiarzecielesnym.niby-granicębohatero-
wiewierszyLeśmianaprzekraczająnadwasposoby3,oba
zresztąsłużązatarciujejwyrazistości.ŚwidrygaiMidryga
1B.Leśmian:[flTujestemwmrokachziemiijestemtam
jeszczeł”].W:Idem:Poezjezebrane.Oprac.A.Madyda.Toruń
1995,s.490.
2M.P.Markowski:Leśmian.Poezjainicość.W:Idem:Polska
literaturanowoczesna.Leśmian,Schulz,Witkacy.Kraków2007,s.127.
3Idodajmydlaścisłościwobukierunkach,jakożewśród
wierszyLeśmianatakżepełnedramatyzmuopowieściopróbach
cielesnegozaistnieniapodejmowanychprzezmieszkańcównieby-
tu.Por.B.Leśmian:Balladabezludna.W:Idem:Poezjezebraneł,
s.226–227;Idem:PanBłyszczyński.W:Idem:Poezjezebraneł,
s.469–474.
9