Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
pokonująjąszybkoiniezauważalnie–opętaniszalonym
tańcem,wpadająflwotchłańśmiercinogamidogóry”,
umierającniewiadomokiedyijak4.Wprzeciwstawnym
tempieutrzymanyjestobrazagoniiwołuzwierszaWół
wiosnowaty,którywolnoistopniowofltłoczysię”swym
zwalistymciałemwzaświaty,ajegośmierćukazanajako
powolneodchodzeniezeświataprzypominafilmoglą-
danywzwolnionymtempie,klatkapoklatce5.Wobu
wypadkachmomentśmiercijestwręczniemożliwydo
uchwycenia,przemykaniezauważeniebądźtrwatak
długo,żetraciswąwyrazistość6.Wydajesię,żeakcjaobu
przywołanychwierszyLeśmianarozgrywasięwmiejscu
zakreślonymprzezMarkaBieńczyka:
Jedynymmożliwymzwiązkiemżyciaześmiercią,
chwiliteraźniejszejzprzyszłąstajesię[ł]konanie.
[ł]Śmierćjestjużcoprawdawnajbliższymzasięgu,
alemiędzyniąażyciemistniejewciążniedokońca
zduszonaprzestrzeń,marginesświata7.
WŚwidrydzeiMidrydzeLeśmianzawężaówmargi-
nesdominimum,wWołuwiosnowatym–wydłużago
wnieskończoność.
Nazatarcieliniipodziałumiędzyżyciemaśmiercią
mawpływnietylkoniemożnośćzdecydowanegoijed-
noznacznegookreśleniapunktugranicznego,aletakże
wątpliwośćsamejformyontologicznejbohatera,który,
paradoksalnie,jużzażyciaulegaprawupośmiertnego
rozkładumaterii.NędzarzzZalotówtojużnieczłowiek,
4Zob.B.Leśmian:ŚwidrygaiMidryga.W:Idem:Poezjezebra-
neł,s.203–205.
5Zob.B.Leśmian:Wółwiosnowaty.W:Idem:Poezjezebraneł,
s.407–408.
6Natemategzystencjalnegowymiarupośpiechuizwłokiwpo-
ezjiLeśmianazob.M.P.Markowski:Leśmian.Poezjainicośćł,
s.131.
7M.Bieńczyk:Czarnyczłowiek.Krasińskiwobecśmierci.War-
szawa1988,s.26.
10
