Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Nieprzestawajcie.Niewolnosiępoddawać–mówi
panFoote.–Bonigdynicniewiadomo.
Przerwanalunch.NelliTigznaleźliwłoską
restauracyjkę,ukrytąwjednymztychwieżowcówbez
wyrazu,zamawiająpokieliszkuczerwonegowina
izajadającałkiemniezłąpizzę.Nellmówi,żebędzie
nosićwportfelukartkę:„Wraziewypadkudzwonić
dopanaFoote’a”,aTigżartuje,żepanFootepowinien
kandydowaćnapremiera,żebyreanimowaćkraj
metodąusta-usta.Uważa,żepanFootenapewno
służyłwmarynarcewojennej.Nellmówi:nie,jest
szpiegiem.Tigrzuca,żemógłbyćpiratem,aleNell
znówzaprzecza–bezwątpieniajestkosmitązodległej
galaktyki,azawódinstruktorapierwszejpomocy
totylkopomysłowaprzykrywka.
Wygłupiająsię,aleteżczująnieudolni.Nelljest
pewna,żegdybymusiałasięzmierzyćzktórymśztych
nagłychwypadków–utonięciem,wstrząsem,
zamarznięciem–spanikowałaby,awszystkienauki
panaFoote’awyleciałybyjejzgłowy.
–Możeporadziłabymsobiezukąszeniemwęża–
mówi.–Uczylinastegotrochęwharcerstwie.
–Niesądzę,bypanFootetoomawiał–stwierdza
Tig.
–Napewnotak,aletylkonasesjachprywatnych,
botozbytniszowe.
Popołudniezapowiadasięekscytująco.Dostają
prawdziwedefibrylatory–elektrodytrzebazwielką
precyzjąprzyłożyćdoczerwonychplastikowych
torsów.Każdymaokazjęspróbować.PanFoote
tłumaczy,jakprzezprzypadekniedefibrylować
samegosiebie,bowtakiejsytuacjisercemożesię
przezpomyłkęzatrzymać.Nellmruczypodnosem
