Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
cozresztąbędzieprawdą.ATig?Pewniekrzyknie:
„Odsuńciesię,zróbcieimmiejsce!”.Cośwtymstylu.
Wiadomo–lubraczejtakiekrążąpogłoski–
żenategorodzajustatkachnawszelkiwypadek
zawszesądodatkowezamrażarki.Nellwyobrażasobie
przestrachkogoś,ktoprzezpomyłkęotwiera
niewłaściwedrzwiczkiimusizmierzyćsię
zoburzonym,stężałymspojrzeniemjakiegoś
nieszczęsnegopasażeralubpasażerki,którymich
certyfikatnieprzyniósłżadnegopożytku.
PanFootestoizprzodusali,wodzącwzrokiem
podzisiejszymnarybku.Zachowujeneutralnywyraz
twarzy,możetylkoniecorozbawiony.Banda
pustogłowychmięczaków,pewnietakonichmyśli.
Mieszczuchy.
–Sączynności,którenależywykonać,itakie,
którychrobićniewolno–mówi.–Opowiemojednych
idrugich.Popierwszenienależydrzećsięjakkurczak
bezgłowy.Nawetgdybynaszkolegajużswojąstracił.
Przecieżbezgłowekurczakiniemogąsięwydzierać,
myśliNell.Takprzynajmniejzakłada.Rozumiejednak,
ocochodzi.Wrazieniebezpieczeństwaprzestrzegasię:
nietraćgłowy.PanFootedodałby:„Jakdacieradę,
nonie?”.Zdecydowaniechciałby,żebywtakiej
sytuacjimieligłowęnakarku.
–Wieleproblemówmożnarozwiązać–ciągnie.–Ale
jakodpadniegłowa,tokoniec.Wtakimwypadkunie
mamwasczegouczyć,nonie?
Tochybamabyćżart,alepanFootewżaden
sposóbgoniesygnalizuje.Totentyp,któryżartuje
zkamiennątwarzą.
–Załóżmy,żejesteściewrestauracji–poomówieniu
