Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
porwaćiodurzyć,jakpostaćpięknejidespotycznejkobiety,która
wsposóbbezwzględnyzmieniakochankówjakrękawiczki…
—Noidotegoubierasięwfutra—dodałabogini.
—Futra?—zapytałemzdziwiony.
—Znanamijestpoprzedniamiłośćpańska.
—Wiepani—zauważyłem—żeodczasunaszegoostatniego
widzeniastałasiępaninieladakokietką?
—O,ażtak!Zczegóżtopanwnioskuje?
—Paniwiedobrze,żetofutrzaneokryciestanowinajwspanialszą
ozdobęjejposągowejpiękności.
Boginiparsknęłaśmiechem…
—Panśpi…niechsiępanzbudzi!—odezwałasiępochwili,
ujmującmniepodramię.—Wstawajpan!—powtórzyłatonem
rozkazu.
Otwarłemoczyzwysiłkiemiujrzałemrękę,któramnąpotrząsała.
Niebyłatojednakdelikatna,jakzmarmuruwykutadłońbogini,lecz
gruba,ogorzałapiącha,jakbyłapaniedźwiedzia.Poznałem.Budził
mniemójstary,wieczniepodchmielonykozak,stojąctużnademną.
—Niechżepanwstaje!—powtórzyłkozakrazjeszcze
—tozgroza!
—Coznowu?Jakazgroza?
—Zgrozaspaćwubraniuidotegonadksiążką.Podniósłksiążkę
zpodłogi,otarłjąipołożyłnastole,dodając:
—Itospaćwówczas,gdynajwyższaporajechaćdopanaSeweryna,
któryzaprosiłnasnaherbatę!
—Szczególnysen—rzekłSeweryn,gdymutowszystko
opowiedziałem.Byłpodsilnymwrażeniem.Oparłręcenakolanach
ipogrążyłsięwgłębokimzamyśleniu.
Wiedziałem,żeprzezdłuższyczasnieporuszysięnawet;itakbyło
wistocie.Znałemgoodtrzechlat,żyjącznimwścisłejprzyjaźni,
