Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zniewolonegoksięcianiewymieniażadneźródło.Wszczegółowejpolemice
zpoprzedniąhipoteząTęgowskiegoodrzuciłemmożliwość,żewspomnia-
nymwliściedoFranciszkaCarrarysynemKiejstutabyłWitold.
44
MówiącopoczątkowychlatachrządówJagiełły,wznacznymstopniuna-
rażenijesteśmynabłądzeniewemgle.Pewnekwestierysująsięwprawdzie
wyraźnie,alepozostałealbosąmocnodyskusyjne,albowręczniepewne,ato
oznacza,żehistorykpowinienstaraćsięzachowywaćdośćsporądozępowścią-
gliwościwferowaniuwyrokówczystawianiuhipotez.Niewszystkobowiem
dasięwytłumaczyćzrównąstarannością,bazującwyłącznienaprawdopo-
dobieństwiepewnychrozstrzygnięć.Nierazzatemlepiejpowiedziećmniej,
niżnarazićsięnazarzutnadmiernejwybujałościinterpretacyjnej.
Jeśliwnajbliższymokresie,którynastąpiłpośmierciOlgierda,niedo-
chodziłodosporówmiędzyJagiełłąaKiejstutem,toniemusiztegowca-
lewynikaćwniosek,żenowywielkiksiążęznalazłsiępodkurateląstryja,
awięcDmusiałgosłuchać”,
45
ponieważzerwaniezksięciemtrockimgrozi-
łonajgorszymiskutkami,skorojegozdaniemogłozadecydowaćolosieOl-
gierdowicza.Takmogłobyć,alewnioskujemywtensposób,posiłkującsię
wyłączniesłowamiWitolda.AWitoldw1390r.aniniebyłzobowiązany,by
mówićcałąprawdęitylkoprawdę,anijej,oczymdobitnieświadczyanali-
zaSkargi,niemówił.Mówiłtylkoto(pozasprawamioczywistymi),comia-
łosłużyćjegointeresowi.Spójrzmynainteresującynaswtejchwiliproblem
zniecoinnej,szerszejzresztą,perspektywy.Lekceważyć–wznaczeniuści-
ślepolitycznym–KiejstutaJagiełłonapewnoniemógłjużchociażbyztego
powodu,żelosyLitwywznacznejmierzezależałyodstabilizacjiwewnętrz-
nej.Widzeniejednakwwielkimksięciuwyłączniekogośosamotnionegoipo-
zbawionegopolitycznychatutówbyłoby–jestemotymprzekonany–nie-
zrozumieniemówczesnychrealiów.
Olgierdprzekazywałsynowiniewładzęiluzoryczną,alepełną,okrzepłą
iopartąnatrwałychpodstawach.Mimo,rzeczjasna,najróżniejszych,wspo-
mnianychjużproblemów,którenowyhospodarmusiałrozwiązać.Miałjed-
nakzkimteproblemyrozwiązywać.Otymczęstosięniepamięta.Starsi
44
J.Nikodem,ObjęciewładzynaLitwie,s.458–460.
45
J.Krzyżaniakowa,J.Ochmański,WładysławIIJagiełło,Wrocławetc.1990,s.54.Tę
opinięJ.Ochmańskiegoprzywołujęjedynietytułemprzykładu,wpodobnysposób
wypowiadalisięczęstoinnihistorycy.
45
