Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
NieprzypadkowosporaczęśćkazańKarola
Wojtyłypoświęconajest
VaticanumII
idokonującej
siępodczasjegoobradkościelnejrewolucji.
Bojakkolwiekbytookreślać,wpołowieXXwieku,
podwóchwojennychkatastrofach,którecałkowicie
wywróciłydotychczasowyporządekświataidokonały
nieodwracalnychzmianwświadomościzbiorowej,
decyzjaJanaXXIIIisoborowadyskusjamiaływszelkie
znamionawielkich,rewolucyjnychwłaśniezmian.
WPolscesobórijegokonsekwencjebyły
analizowaneiobserwowanezdwóchzasadniczych
perspektyw.Ludowawładzaupatrywała
wnieuchronnietowarzyszącymkażdejrewolucji
zamieszaniuokazjidonasileniaswoichzamiarów
dezintegracjipolskiegoKościoła.Zakładano,żespory
wśrodowiskachkatolickich,dotyczącezwłaszcza
tempairozległościzmian,spowodująrozdźwięk
pomiędzyduchowieństwemawiernymioraz
pomiędzybiskupamiwepiskopacieiwreszcie
ostatecznieutrwaląpodziałkatolikówpolskich.
Świadomyrealiówprymaspowściągliwieodnosił
siędowszelkichradykalizmów.Nieznaczytowcale,
żewolnybyłodkrytykiinnychhierarchów,
azwłaszczaopiniotwórczychkręgówkatolików
świeckich.
Powszechnieutrwalonejestprzeświadczenie,
żewpolskimepiskopaciejednymznajgorętszych
propagatorówideiIISoboruWatykańskiegobył
krakowskimetropolita,arcybiskup—aod26czerwca
1967rokukardynał—KarolWojtyła.Sądzę,żewarto
wtymmiejscuwtelegraficznymskrócieprzypomnieć
podstawowefaktyzwiązanezjegoudziałem
