Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Niestetyzamiastgłosunieznanejsiłyusłyszałam
energicznepukaniedodrzwi.Zanimzdążyłam
zareagować,dopokojuwtargnęłaJadzia.
–Niebędęsięzniążegnać–rzuciłazdecydowanym
tonem,podszytymzłością.–Przekaż,żeklucze
zostawiłamusiebienałóżku.Portfelteż.Wśrodku
sądwieniezrealizowanerecepty,aletojużtwojadziałka
–prychnęła.
–Dobrze.
–Orany–westchnęła,przyglądającmisięuważniej.
–Rozumiem,żesięprzejęłaś,ależebyażtak?Bez
przesady.Jakośsobieporadzę,poprostusięwkurzyłam
–dodałaniecospokojniej.
Pokręciłagłową,adomniedotarło,jakwyglądam.Nie
wyprowadziłamjednakJadzizbłędu,żemojełzywcale
niesąspowodowanejejodejściem.Odruchowo
przetarłampowieki.
–Bardzozależyminatejpracy–powiedziałam
niespodziewaniemocnymgłosem.–Potrzebujępieniędzy,
chciałabympracowaćtujaknajdłużej.
–Każdybychciał–mruknęła.
–Możedałabymipanijakieśwskazówki?
–Mnieniktnieniańczył.
–Chociażproszępowiedzieć,dlaczegozostałapani
zwolniona.
–Bobyłamzadobra–prychnęła,awjejoczachznów
pojawiłsiębłyskzłości.
–PaniJadziu…–próbowałamdesperackojązatrzymać,
bypowiedziałacokolwiek,comogłobymipomóc.
–NiejestemżadnąJadzią!–rzuciłanaodchodne.
Zrobiłomisięwstyd,borzeczywiścieużywanie
zdrobniałejwersjiczyjegośimienianapoczątku
znajomościniebyłokulturalne.
–PaniJadwigo!–krzyknęłamjeszcze,zrywającsię
złóżka,alekiedywyjrzałamnakorytarz,jejjużniebyło,
adrzwidojejpokojubyłyzamknięte.–Super
–mruknęłam,zrezygnowana.
DospotkaniazpaniąHaniązostałojakieśdziesięć
minut,leczzupełnienieczułamsięgotowa.Mójpobyt
