Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1.1.Kontekstekologicznynatleideizrównoważonegorozwoju
5
Rycina1.1.Modelobciążającegowpływucyklużyciabudynkunaśrodowisko
(wgNikkenSekkei)
Konteksthumanistyczny
Kontekstekologiczno-humanistycznyarchitekturybudynkujestrozpatrywanyzgod-
niezmodelemoddziaływańwrelacjibudynek-użytkownik-środowiskonaturalne,
wktórymczłowiekstajesiępodmiotem,cozresztąjestszczególniebliskiearchitek-
turzejakonauceidziałalnościutylitarnej,upodstawktórejleżysłużbaczłowiekowi.
WkoncepcjizaproponowanejprzezZygmuntaSzparkowskego8nasystemekologicz-
nyskładająsiętrzyelementy:środowiskozbudowane(fizyczne),którewpewnym
uproszczeniumożnarozumiećjakobudynek,procesyoddziaływanianaużytkownika
orazstanużytkownika,będącywyjściemzsystemu.Całysystemekologicznyjest
częściąnadsystemu,nazwanegosystememarchitektury,istanowiostatniejegoogni-
wo,którepodlegabezpośredniemuwpływowiprocesówużytkowaniabudynku.Śro-
dowiskonaturalnejesttraktowanejakootoczeniesystemu,cooznacza,żekoncepcja
taskupiasięnarelacjachbudynek-człowiekpodlegającychwpływowiśrodowiska
naturalnego.Środowiskonaturalneniestanowielementusystemu,podobniejakwpo-
dejściuprośrodowiskowymniestanowigoczłowiek9.
8Z.Szparkowski,Systemekologicznyarchitekturyzakładuprzemysłowego,PW,Warszawa1978,s.11.
9Nienależymylićzefektamidziałalnościczłowiekawpostacibudynkulubwogólniejszejpostaciśrodowi-
skazbudowanego,którejednaktworzysystemprosty,opartynajednokierunkowychoddziaływaniachnaśrodo-
wiskonaturalne.
