Book content
Skip to reader controlsSkip to navigationSkip to book detailsSkip to footer
Janaprawdęwyszłamzwielkiegopatu,SAMA!Nikogo
przymnieniebyłoimożewłaśniedlategoteraznikogoniepo-
trzebuję,choćstraszniejestnawettaknapisać.Zkażdąstraconą
łząniemogłampohamowaćlawinystratitylkoprzyciągałam
kolejne.Terazjużwiem,żepostracieniemażadnejinnejpustki
pozadepresją,towłaśnieonastanowitępustkę.Starajsiędoniej
niedopuścić.Pokażdejstracieprzychodzinowe.Nieskupiajsię
nastratach,bobędzieszprzyciągaćjewnieskończoność.
Zapamiętaj!Niemastrat,sązmiany!Zmianajestbardziej
pewnaniżpodatki.STRATAtoZYSK.KażdaSTRATApo-
trzebujeodbyciażałoby.
WedługElisabethKübler-Rossmożnawskazaćpięć
etapówradzeniasobiezestratą,któreukażdegoczłowieka
różniąsięprzebiegiemiczasemtrwania.Wmoimprzy-
padkunaliczyłamichażsiedem,wtymwybaczenie,przede
wszystkimsobie.
Jaktoprzebiegłoumnie,jużpotymincydencie?Takbędę
wtejksiążceokreślaćramyczasowe:przedincydentemiponim.
Etap1.Niepewność,wściekłość,bunt,złość,silne
ukłuciawsercu,chęćucieczkilubirracjonalnapotrzebacof-
nięciaczasuorazprzeplatającesięztymwszystkimniedo-
wierzanie,czylito,cojeszczetrzymałomnieprzyzdrowych
zmysłach.Myślałam,żeto,cosięwydarzyło,niedziejesię
25
