Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
trzebabyłomupokazać.Stasiuprzyszedłipokiwał
zaprobatągłową.Powiedział,żepięknie,ichciałzaraz
wrócićdoswojejzaczętejranoroboty.Zaczęłyśmysię
głośnośmiać.Wtedydopierosięzorientował,żenasz
rysunektoniejestskończonedzieło,aleplan
nadzisiejszydzień,którywymuszałcałkowitązmianę
wszystkiego,comiałosiędzisiajwydarzyć,ajużsię
napewnoniewydarzy.
–Czegopotrzebujecie,dziewczyny?–zapytał
zrezygnowany.
–Stelaża,naktórymzawiesimypióra–
odpowiedziałam.
–Aktozrobipióra?
–My–odkrzyknęłaMałaG.
Zarazpośniadaniuwzięliśmysiędopracy.Stasiunie
byłzbytzadowolony.Myślał,żestelażbędzie
najtrudniejszyiprzezniegoniezdążyzmakietą
doprzedstawienia,alemywiedziałyśmy,żeprawdziwe
wyzwaniebędąstanowiłypióra.Chciałam,żebykażde
znichbyłoniepowtarzalne.Miałoswójunikatowywzór.
Zaczęłyśmychodzićpodomuiszperaćwewszystkich
szufladach,szafachikufrach.Znalazłyśmymnóstwo
kolorowychmateriałów,sznurków,koronek.
Przygotowałyśmysobieteżglinę,masępapierowąifarby.
Długoniemogłyśmysięzdecydować,zczegopowstaną
naszepióra.Postanowiłyśmy,żeczęśćbędziekartonowa,
aczęśćzcieniuteńkich,prawieprzezroczystychlistewek,
któreznalazłyśmywwarsztacieStaszka.Całydzień
spędziłyśmynaklejeniu,obszywaniu,malowaniu
ilepieniu.MałaGwymyśliła,bydoniektórychskrzydeł
dodaćjeszczetrochęzłotaimałychszkiełek.Efektbył
zachwycający.Tegodniaskończyłyśmywiększość
dużychpióribyłyśmyzsiebiebardzozadowolone.Gdy
Stasiuprzyszedłzeswoimstelażem,pojawiłsięjednak
