Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Ilu​zjaoa​zy
Wpro​wa​dze​nie
Wmoimpierwszymsmartfoniepostanowiłamumieścić
nawygaszaczuekranupewienobraz,któregonigdy
późniejniezmieniłam.Tohinduskaminiaturaz1830
roku,zatytułowana
Kobietaprzybywadoswojego
kochankapodczasburzy
1.Kolorysąolśniewające:
czerwonopomarańczowabarwajejsari,któretrzyma
obiemadłońmi,byoddalićjeniecoodgłowy,kiedy
biegniewstrugachdeszczuprzezogród;różowabieljego
szaty,gdymachadoniejręką,stojącnazadaszonym
balkonienapierwszympiętrzedomu;bladazieleńtrawy,
drzewapochylonegoprzezwiatr,wzgórzfalującychwtle;
czerńgroźnejchmurypociętejbłyskawicami,która
przetaczasięnadpostaciamiponiebie…Kochanka
zostałauchwyconawtejcudownejchwili,gdyjest
jeszczezdananałaskężywiołów,aledocierajużdocelu.
Wkrótceznajdziebezpieczneschronienie.Będziemogła
nietylkozdjąćmokrąsuknię,osuszyćsię,ogrzać,
napawaćsięaromatamipokoju,lecztakżespotkaćsię
zmężczyzną,któregopragnie,objąćgo,potoczyćsię
znimnałóżko.Wyobrażamsobietenbieg,chłodne
kroplewodynatwarzyiramionach,jejprzyspieszone
bi​cieser​ca,współ​brz​mią​cezszu​memdesz​czu.
Mająctęscenęcodziennieprzedoczami,niemyślę
jużzbytczęstoojejwymowie,poprostustale
mitowarzyszy,takawkońcurolawygaszaczaekranu.