Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Przedmowa
Rozwójcywilizacyjnyipostęptechnologiczny,jakidokonałsię
naprzełomieostatnich100lat,jestzwiązanyzludzkąciekawością,
zdolnościądoeksploracjiorazkreatywnością.Ciekawośćmotywowana
przezemocjejestcharakterystycznazarównodlaświataludzi,jak
izwierząt.Stawiająckiedyśgranicępomiędzytymiświatami,
skupiliśmysięnaprzypisywaniuczłowiekowinadrzędnegomiejsca
wstosunkudozwierząt.
AprzecieżjużodmomentuwydaniaprzezDarwinaksiążki
Opowstawaniugatunkówwiadomojest,żeludzieizwierzętamieli
wprzeszłościwspólnegoprzodka.Każdyżywyorganizmnanaszej
planeciewywodzisięod„LUCA”(ang.lastuniversalcommon
ancestor,LUCA)–hipotetycznegowspólnegoprzodka–którybył
„nasieniem”drzeważycia,rozpościerającymswegałęzienacałąnaszą
planetę.Natymistniejącym4,2miliardalatdrzewie„ludzkość”
maswojemiejsce.Stawiającsięwyżejodświatazwierzątnadrabinie
życia,bierzemynasiebieszczególnąodpowiedzialnośćzawszystkie
składowecałegoświataprzyrody.
Niewątpliwieosobą,któraczułatakąodpowiedzialność,byłKarol
Darwin,którywydającw1872rokuksiążkęWyrazuczućuczłowiek
izwierząt,łamiekartezjańskipoglądstawiającyczłowiekanaszczycie
drzeważycia.Darwindostrzega,żezwierzętawyrażająemocje
podobniejakludzieorazżeposiadająuczucia.Wtamtymczasiebył
torewolucyjnysposóbmyśleniaiszokowałzapewnebardziejniżsama
teoriaewolucji.Darwindajepoczątekbiologicznymbadaniomnad
mechanizmamiemocji.Stwierdza,żedziedziczymywzorce
emocjonalne,którychużytecznośćzostałautrwalonawtokuewolucji.
