Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
takżeuogólnionympoczuciuszczęścia.Wnawiązaniu
dodrugiegonurtu–eudajmonistycznego,dobrostanrozumiany
jestjakostanuczuć,przeżyćidoświadczeńwspółwystępujących
zdziałaniemczłowiekadążącegodoaktualizacjiwłasnego
potencjałuorazzżyciemspójnymzwłasnymJa(Ryan,Deci,
2001).Wtakimujęciudobrostanniesprowadzasię
dodoświadczaniaprostejprzyjemności,alejestszczególnym
rodzajemnagrodyzauczynienieswegożyciasensownymi
wartościowym(Keyes,Waterman,2003).
Nawiązującdoteoriihumanistycznych,koncepcjizzakresu
psychologiirozwojuorazteoriiosobowości,stworzonopierwszy
modeldobrostanuosobowościowegowujęciu
eudajmonistycznym(Ryff,1989;Wojciechowska,2008),
mówiący,żedobrostantenprzejawiasię:
–wpozytywnymstosunkudowłasnejosoby(samoakceptacja),
–wpoczuciu,żeswemużyciujednostkanadajewartościowycel
(celżyciowy),
–potrafiaktywnieradzićsobiezotoczeniemizaspokajaćwjego
ramachswojepotrzeby(panowanienadotoczeniem),
–jestprzekonanaopotrzebiedoskonaleniaswychmożliwościi
otwierasięnawyzwaniapłynącezotoczenia(osobistyrozwój),
–jestzdolnadoutrzymywaniapozytywnychinterakcjizinnymi
(pozytywnerelacjezinnymi)oraz
–uznajesiebiezaodrębnąjednostkęiniezależnyautorytet,
potrafiącywokreślonymkontekściekierowaćsię
wypracowanymi,uwewnętrznionymizasadamiinieulegać
nieakceptowanymnaciskomspołecznym(autonomia).
Kontynuacjapodejściaeudajmonistycznegoznalazłaswe
odbiciewkolejnejkoncepcjidobrostanu,określanegojako
społeczny,którywodróżnieniuodosobowościowego,
odwołującegosiędoosobistychkryteriówocenywłasnego
funkcjonowania,objawiasiępercepcjąiocenąsferypublicznej,
społeczeństwa(Keyes,2006;Keyes,Waterman,2003;Keyes,
Shapiro,2004;Wojciechowska,2008).Dobrostantegorodzaju
uzewnętrzniasię:
–pozytywnymspostrzeganiemprzezjednostkęspołeczeństwa
jakocałościorazjegoczłonków(społecznaakceptacja);
–przekonaniemoprzekształcaniusięspołeczeństwa–obywateli
iinstytucji,uwzględniającymtkwiącywnichpotencjałi
sprawiającym,żestajesięonocorazlepsze(społeczna
