Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
bowiemdlachłopówjednocześniewskazaniami
wyznaczającymipostępowanieczłowiekawobecprzyrody
(jakoświatanależącegodoporządkuboskiego).Każde
wykroczenieprzeciwnaturze,awięcłamaniewięzów
solidarnościznią,stanowiłozarazemwykroczenie
przeciwBogu,przeciwnormomreligijnym.Wtensposób
wachlarzprzekonańwformienakazówocharakterze
dyrektyw(należyrobićtakitak)określałnietylkodrogi
zbawieniawsensiereligijnym,aleposzerzałsię
orozmaiteprzekonaniapozareligijnewścisłymsensie,
najczęściejozabarwieniumagicznym.Koncepcjagrzechu
zostałapodporządkowanatymsamymludowemu
systemowiwartości.
WincentyWitos,którego
Mojewspomnienia
uważam
zajednoznajbardziejwiarygodnychświadectwchłopskiej
mentalnościiniezależneodujęćetnograficznychźródło
wiedzyopodmiotowychaspektachkulturywsi,takotym
pisał:„zasada«copomożeczłowiekowi,choćbycały
światzyskał,anaduszyswojejszkodęponiósł»,była
wcałejpełniuznawana,aponieważwiedziano,żesię
wciążgrzeszy«myślą,mowąiodpuszczeniemdobrego»,
stwarzałotuzupełnąbeznadziejnośćprawieuwszystkich.
Oniebieludzienieśmielimarzyć,aczyściecuważali
zanajwiększeijedyniedlasiebiemożliweszczęście.Nic
tozresztądziwnego,gdyżpozaprzykazaniami,których
przestąpieniebyłogrzechem,pozagrzechamiprzez
Kościółustalonymi,namnożonosobietychgrzechówiwin
poprostubezliku.Zawielkigrzechuważano,jeśliktoś
