Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
niematerialnymcharakterem.Samawsobienieprzyczyniasiędowzrostu
gospodarczego,musibowiemzostaćwykorzystanadoprodukcjitowarów
iusług
46.
Wiedzajestczymświęcejniżkolejnymczynnikiemprodukcji,jest
elementemodtworzeniaczynnikówwytwórczychorazczynnikiemłączącym
pozostałeśrodkiprodukcji.Dziękiwiedzydysponujemynowymi
możliwościamiwytwórczymi.Jestonajednocześnieuwarunkowaniem
efektywnościinnychczynników.Maspecyficznecechy,jestzasobemulot
nym
itrudnodefiniowalnym.Wszerokimujęciumożebyćrozumianajakozbiór
informacji,poglądówiwierzeń,którymprzypisujesięwartościpoznawczelub
praktyczne.Natomiastwwęższymznaczeniupojmujesięjąjakoogół
wiarygodnychinformacjiorzeczywistościwrazzumiejętnościąich
wykorzystania.Owowęższeujęcieutożsamianejestzwiedząnaukową.
Podkreślićnależy,żedlagospodarkiopartejnawiedzy,jakoczynniku
niematerialnym,corazwiększeznaczeniemawiedzazarównokodyfikowana
(książki,projektytechniczne,opracowaniananośnikachelektronicznych),jak
inieskodyfikowana(wiedzaniewypowiedzianaistniejącawumysłach
ludzkich).
Zasobywiedzyzależąodkulturyijejskładników(symboli,ideologii,
wartości)orazinformacji.Wiedzapowinnabyćujmowanajakocałośćzłożona
zinformacji,aleteżzemocji,wyobrażeńiprzeczuć.A.Tofflernazywa
jefundamentemspołecznymwiedzy,aI.Nonaka–wiedzącichą
47.
Wiedzajestnajbardziejwszechstronnymzasobem,którypozwala
przekształcaćsystemyekonomiczneiprocesyprodukcji,tworzyćnowe
wartościspołeczneiwzorcezachowań.
