Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ROZDZIAŁ4
Jeździecnaczarnymkoniuminąłwpędziegrupęścigają-
cych.Podkapturemniktnieujrzałjegopełnejtwarzy.Był
jednakszczupły,więczakładano,żejestprzynajmniejelfem,
jeśliniekobietą.Dinnuśmiechnąłsię.
–Solai–powiedziałciepłodoszybkooddalającejsiępostaci.
–Dinn,zostańnaczatach–nakazałPafian.–Nawszelki
wypadek.
Spojrzałnagrupę,którąściągnąłażtutaj,dodawnejsiedziby
swoichprzodków,imponującopołożonejpośródwzgórzilasów.
Zastanawiałsię,czydobrzepostępuje.Wtargnięcietutajniena-
stawijego„dziadków”pozytywnie.Jeśli,aistniałnatocieńszan-
sy,niebyliniczemuwinni,będzietonajazd,awięcsprawazrobi
sięwyjątkowonieprzyjemna.Jeślijednaksąwinni,atowłaśnie
podpowiadałomuserce,mogąbyćprzygotowaninatęwizytę...
Zaledwieotympomyślał,poczułnagłeukłucie.Sięgnąłdo
szyi,bywyciągnąćcienkąrybiąość,posmarowanąchyba...
Spadłzkonia.Dinnstanąłnasiodleiwykonałobrót,nimpa-
dłykolejneukrytestrzały.OdciągnąłAleseiawostatniejchwili.
–Uciekaj!–krzyknął,podczasgdydzielniochotnicypadalijeden
podrugim,atakowanipojawiającymisięjakbyznikądstrzałami.
61
