Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
KiedyNiemcywyszli,Jitkagowypuściła.Powiedziała,żerodzicom
niemożepisnąćanisłowa.
Ostrożnieuniosłapalecwskazujący:
–Wprzeciwnymraziebędąproblemy.
Honzauśmiechnąłsięironicznie.
–Znimi–dokończyłaiwskazałagłowąwstronędrzwi
wejściowych,jakbyciludziejeszczetamciągleczekali.
Honzaprzemilczałtozdarzenieprzedrodzicami,aleoniitakwkrótce
dowiedzielisięowszystkim.KiedyBízkowiebyliwpracy,Jitka
regularnieprzyprowadzaładodomugości.Przeważniebyli
wmundurach.Miałasiedemnaścielatimyślała,żeniktniepotrafitego
robićtakjakNiemcy.
Nieprzejmowałasięwyrzutamirodziców.Krzyczała,żewLevicach
każdysięzniejśmiałzpowodujejrudychwłosówipiegów,ale
wReichutojejbiletwstępudolepszegoświata.Któryśzkochanków
załatwiłjejpóźniejnowepapiery.ZJitkistałasięRitą.
***
***
**Królsiedzinawzgórzuimęczysięnadgęsimudkiem(węg.)
***
***
**Pijanyjakbela(węg.)
***
***
**GáboraRosenbergaijegorodziny(węg.)
***
***
**Głupstwo(węg.)
***
***
**Tato(węg.)
***
***
**Tak(węg.)
***
***
**Takjest,paniekomendancie(niem.)
***
***
**Jeszcze!Jeszcze!Językiem![…]–Mocniej!(niem.)
***
***
**Onjestjaktorpeda(niem.)
