Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
OAUTORCE
"WierszeHannyKrugiełkikojarząmisięzszeptami…Wyrzucanymipospiesznie
myślami.Takwypowiadająsięnajczęściejludzie,kiedymającośbardzoważnegoa
zarazembardzoprywatnegodopowiedzeniadrugiejosobie.
Trochęsięboją,sąniepewne,nieufne,jakbyzawstydzone,żeośmielająsięmó
wić...bezbronne.
Bohaterkatychwierszyzamkniętajestwswoimwnętrzu,botylkownimczuje
siębezpiecznie.
Ztejperspektywypatrzynaświat,któregoniedokońcarozumnie,amożenawet
niechcezrozumieć(„wmuszamwiadomościpolityczne/jakzimnyobiad”).Wtejsko
rupiesąjednakszczeliny,zktórychwidaćniebo(„Wkolorowymświeciemiłości/
trwamwytrwalenaprzekór”),człowieka(czasaminieznajomego,jaktenzautobusu),
aczasamicałkiembliskiego.Świat,wktórymwiedzieżyciebohaterkatychwierszy,
zbudowanyjestzmarzeńitęsknot.TakaprywatnaArkadia,gdzieśwtleczaisięno
stalgiaidącapodpachęzbólemegzystencjalnym,niepozornymznaczkiemwklapiez
napisem„EtinArcadiaego”.Alesąteżwtymtomikuwierszepogodneemanujące
dobrem,miłością,czułością,wierszesubtelneiulotnejakmotyle.Mająwsobiecośz
kłębuszkamiękkiejwełny,doktóregomamyochotęsięprzytulić.Mieniąsiękolorami,
grubościąifakturąwełny.
Możnajeukładaćzgodniezpaletąbarwalboposwojemu.Awtedyzobaczymy
portretkobiety,którakochaichcebyćkochaną."
StefanDrajewski
