Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
mi​nut.
DziennikarzpowiedziałdoMarty:–Czypozwolisiępaniodwieźć
dodomu?–Dziękuję–odparłaMarta–mieszkamotrzykrokistąd,
naKonopnickiej.–Amożenapiłabysiępanifiliżankęgorącejkawy
potychprzejściach?–Dziękujęrównież.Muszębyćzarazwdomu.
Mojamamaczekanamnie,choraizpewnościąbardzojuż
niespokojna.–Halskiuśmiechnąłsię.–Cojestmamie?–spytał.
–Wątrobaiworeczekżółciowy–odparłaMarta.–Proszęmipodać
swójadres.Niemamprzysobierecept,alejeszczedziświeczorem
dostarczępaniichtyle,ileśrodkówprzeciwdolegliwościomwątroby
znawspółczesnamedycyna,łączniezhomeopatią,zielarstwem
ilecznictwemtybetańskim–rzekłHalski.Martauśmiechnęłasię
porazpierwszy,cospowodowało,żewpokojuuśmiechnęlisię
wszyscy.–Dziękuję–rzekłazprostotąipodałaadres.Blondyni
ozłocistymodcieniuwłosówiskóry,jakdoktor,mająnaturalną
przewagęnadrudawymiblondynami,dojakichnależę.Ponadtonamej
twarzyzpewnościąznaćskłonnościdoalkoholowegoobrzęku;czego
wżadnejmierzeniemożnarzecoobliczudoktora…–zasępiłsię
wduchudziennikarzizgorycząpopatrzyłnaMartę.Alezarazpojej
wyj​ściuprze​stałoniejmy​śleć.
–No,aterazty,syneczku…–rzekłsierżant,wstając,ipoprawiłpas
–copowiesz?Wyrostekzbliżyłsiędobariery.Przezchwilępatrzył
zimnoilekceważąconasierżanta,poczymrzekł,wolnocedząc
sło​wa:
–Nic…Dostałemwmordęijestemposzkodowany.Towystarczy.
Sier​żantpo​czer​wie​niałlek​ko.Opa​no​wałsięispy​tał:
–Imięina​zwi​sko?
–Mech​ciń​skiWie​sław.
–Ad​res?
–Mie​dzia​nadwa.
–Pra​cu​je​ciegdzie?
–Wwarsz​ta​tachnaKa​rol​ko​wej.
–Do​wo​dy.
–Za​po​mnia​łemwdomu.
–Dowody.Legitymacjęzpracy–powtórzyłflegmatycznie
sierżant.Wyrostekzacząłgrzebaćpokieszeniachiwyciągnąłjakiś
strzęppa​pie​ru.
–Cowymitudajecie!–głossierżantazadrgałpasją,twarz
muspurpurowiała–świadectwoszczepieniatyfususprzeddwóchlat?
…Słuchajcie,jakminatychmiastnieokażecieczegoś,toprzeztrzy