Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Nocozrobiłem?Cozrobiłem?Wynająłempokójfacetowi,nie?
Totutajrobimy,Aśka,nie?
–Apowiedziałeśmiotym?
–Powiedziałem.
–Kiedy?
–Bojapamiętamwszystko?!Powiedziałem,ityle.
–Jakbyśmipowiedział,tobymzapisała.Mamiśćsprawdzić?!
Bojestempewna,żejegowzeszycieniema!Bojakbyśmipowiedział,
tobymciwyjaśniła,żetogłupipomysłipowaliłocięwdekiel!
Mężczyznaprzewróciłoczami.Chrząknąłwtakisposób,jakby
wjegogardlezbierałasięgęstazielonaflegma.Alezamiastjąwypluć,
poobracałjąwustach,apotemprzełknął.
–Mogłemzapomniećciprzekazać–przyznałwreszcie,niemalnie
otwierającustprzywypowiadaniutegozdania.
Podniosłarękę,jakbyzamierzałagouderzyć,alewostatniejchwili
sięzreflektowała.Tylkomachnęławgeścieprzepełnionymzłością
iirytacją.
–Jesteśbeznadziejny.Pozeszłymrokupołokciesięurobiłam,żeby
letnicydonasprzyjechali,atyco?Sprowadzasztegofaceta.
–Bezprzesadyztymurabianiem.Parępostówwinternecie
zamieściłaś,wielkiemirzeczy.
–Totrzebabyłosamemutozrobić,idioto!
Kucharka,któradotejporyudawała,żeniesłyszytoczącejsięnad
jejuchemrozmowy,terazzamarła.Oderwałasięodciastaispojrzała
pytająconagospodynię.Tagestemkazałajejpracowaćdalej.
Mężczyznabyłniezadowolony.Wolałbyodbywaćtęrozmowę
winnymmiejscu,innymczasieiwczteryoczy.Alerozumiał,
żepróbypozbyciasiękucharkialboprzekonaniażony,bywrócili
dotematupóźniej,doprowadziłybytylkodowiększejawantury.
–Przecieżletnicyprzyjechali,nie?
