Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Olivarezw„DonCarlosie”.
Przezlatawystępowałateżnaestradzie.Recytowałapoezję,którą
kochadodzisiaj.–Todawałopieniądzeikontaktzżywymwidzem
–tłumaczy.
Odkiedyjestnaemeryturze,prawiezupełnieoniejzapomniano.
Zarównowmediach,jakiwteatrze.–Ktosięniepokazuje,totak,
jakbyjużnieżył–stwierdza.–Aja,jakpanwidzi,jestemżywym
przykładem,żeciągleżyję.Niestetyjestemnieznanacałemupokoleniu
młodychludzi.Niezapisałamsięjednakdożadnejagencji,ajeślinie
masięagenta,tosięniefunkcjonuje.
Dodaje,żedlaaktorawwiekuemerytalnymjestbardzomałoról.
–Zastaranamatkę,azamłodanababcię.Latapomiędzy
pięćdziesiątymasześćdziesiątympiątymrokiemżyciatobardzotrudny
wiekdlaaktorki.Niemapracy.Chybażeczłowiekzgadzasięnakażdy
telefon,abyuczestniczyćwcastingudojakiegośserialu.Tymsamym
dajetwarz,nazwisko,podnosioglądalność,agażęotrzymuje
niewielką.Domnieniktsięniedobija.Ajeślinawetjestjakiśtelefon,
toja,jakzwykle,pytamoscenariusz.Atoniejestdobrzewidziane.
Namojemiejscejestkolejkachętnych.
Przezpierwszedwa,trzylatanaemeryturzebyłazadowolona,
żejużnicniemusi.–Miałamspokój,komfort,żeniemuszęsięznikim
boksować,onicwalczyć.Potemjednakprzychodzitakimoment,chwile
kryzysu,brakujeczłowiekowikontaktuzwidzem.Iciąglespotykasię
zpytaniami,dlaczegopanijużniemawteatrze,dlaczegopanijużnie
gra.Tłumaczenie,dlategożeniechcę,niejestmiłe.Czasem,dla
świętegospokoju,trzebasięchowaćzaciemnymiokularami,bynie
wyjaśniaćkażdemu,dlaczegoniemamniewtelewizjiczywkinie.Ale
zdrugiejstronyjestemzadowolona,żeniemuszęjechaćpięćdziesiąt
minutnapróbędoteatru,stojącwkorku,denerwowaćsię,iżniezdążę
naokreślonągodzinę.
Przezminionekilkanaścielattylkorazpojawiłasięnaekranie.
