Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wprowadzenie
„[D]enndaistklieneStelle/diedichnichtsieht”
([I]niematakiegomiejsca/którebynaciebieniepatrzyło).
RainerMariaRilke,SämtlicheWerke1
Długielatapoznawania,ciągleponawianepróbyanalizyinterpretacyjnej,
odchodzeniaipowroty,oddaleniazjednoczesnąpilnąobserwacjąsztuki
tworzonejprzezZofięLipeckąpozwoliłypodjąćwniniejszejmonografii
pewnekwestiestanowiąceistotęjejartystycznejpostawy.Postawy,która
wywiedzionazostałazkoniecznościusytuowaniasięartystkipostronie
etycznegopojmowaniaotaczającegojąświata.Uniwersum,doktórego
odnosisięLipeckawswymmalarstwie,zawierasięwmicie,wfascyna-
cjiświatem.Tomalarstwomówioświecie„uporządkowanego”chaosu,
logicznegowswejchwiejnejtrwałości.Punktemodniesieniajestczło-
wiekpokazanywprocesieciągłychposzukiwań,zachwytówiodrazy,
osamotnionyizagubiony.Rebus,znak,symbolsątunośnikamipamięci
izapominania,poszukiwaniawłasnejtożsamości,ochronyistnieniasztu-
ki,płynnościdoświadczeńitajemnicydziełasztuki.TheodorW.Adorno
twierdził,żezagadkowośćdziełsztukijestzawszezrośniętazhistorią,że
tohistoriasprawiła,żeniegdyśdziełasztukistałysięzagadkamiiżestają
1
hg.vonE.Zinn,Bd.1,Wiesbaden1955,s.557.
Labiryntysztuki
7|
