Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
izwielkimnabożeństwem„wziąłJewobjęcia”.Maryja
wiedziała,żepodajemunajwiększyskarb,amimo
tochętniezłożyłaSynawramionaświętegostarca.
ZwielkąradościązwróciłsięondoBoga:„Teraz,
oWładco,pozwólodejśćsłudzeTwemuwpokoju,według
Twegosłowa”.
Każdywyrazjegoproroczegokantykumiałszczególne
znaczenie.„Teraz”mógłonumrzećwpokoju,bezżalu,
ponieważspełniłysięwszystkiejegopragnienia
izdumionyzobaczyłnawłasneoczyto,conapróżno
chciałoujrzećtakwielukrólówiproroków.Czuł
rozpierającągoradość,takjakpatriarchaJakub,gdy
odzyskałswegosynaJózefa(„pozwólodejśćsłudze
Twemu”)151.Spotkanietobyłonajważniejszym
wydarzeniemjegożycia,doniegozmierzałacała
egzystencjamężczyzny.Nietylkopragnąłonzobaczyć
niemowlęprzyniesionedoŚwiątyniprzezmłodych
rodzicówwceluwypełnieniaprzepisuPrawa,takjak
czyniłytoinnerodziny;Symeonwiedział,żetoDziecko
jestZbawicielemświata–„mojeoczyujrzałyTwoje
zbawienie”.Tomuwystarczyło.PospotkaniuzJezusem,
byćmoże,niepozostałjużdługonaziemi.
Dziecię–kontynuowałSymeon–będzieświatłem„na
oświeceniepoganichwałęluduIzraela”.Wspomnienie
opoganachprzedludemżydowskimbyłoczymś
niespotykanym.DotądjedynieprorokIzajaszoznajmiał
dwukrotnie,żeMesjaszbędzie„światłościądlapogan”;
jegoproroctwozostałojednakzapomniane.Symeon
kontemplowałizapowiadałOdkupieniewszystkichludzi.
OtopierwszyfragmentopisudzieciństwaJezusa,mający
