Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
2.Epidemiologiaautyzmu
2.1.Częstośćwystępowaniazaburzeń
autystycznych
Pierwszebadaniaepidemiologicznedotycząceautyzmuzostały
zakończonew1966rokuwWielkiejBrytanii.PrzeprowadziłjeLotter
(1966)natereniehrabstwaMiddlesex.Jegozespółdokonałprzesiewu
wśródwszystkichdziecipomiędzyósmymadziesiątymrokiemżycia,
którezamieszkiwałytenteren.Posługującsiękwestionariuszami,które
rozsyłanonauczycielomorazinnymprofesjonalistompracującym
zdziećmi,zidentyfikowanodzieci,którychzachowaniamogły
wskazywaćnaautyzm.Przeprowadzonenastępnieszczegółowe
badaniaindywidualne,wyłoniłygrupę35dzieci,którespełniały
kryteriadiagnostyczneopracowaneprzezKannera.Wbadaniachtych
oceniono,iżna10000osóbwpopulacjiprzypada4do5osób
autystycznych,ana2–3chłopców1autystycznadziewczynka(Lotter,
1967).Dziecitecechowałtrwałybrakkontaktuemocjonalnegooraz
obsesyjnedążeniedoniezmienności(symptomytepojawiłysięprzed
5.rokiemżycia).
Lotterpodzieliłbadanągrupęnadwiepodgrupy:wpierwszejbyły
dziecizwyraźniezaznaczonymicechamiopisanymiprzezKannera
(autyzm„nuklearny”),awdrugiejzaśdziecizmniejszymich
natężeniem.Wgrupiezautyzmem„nuklearnym”(wskaźnik
2na10000)byłabardziejwidocznaprzewagachłopcówniżwgrupie
drugiej.
Wbadaniaprzeprowadzonychponaddwadzieścialatpóźniej
wNowejSzkocji(Kanada),któreobjęłydziecipomiędzyósmym
aczternastymrokiemżycia,ustalonowskaźnikwystępowaniaautyzmu
dwukrotniewiększyniżwbadaniachLottera(Bryson,1988).Wyniósł
on10na10000,przyczymprzewagachłopcówbyłatakasama
(2,5:1).ZasadnicząprzyczynąróżnicwbadaniachLotteraiBryson
byłoprzedewszystkimzastosowanieinnychkryteriów
diagnostycznych.
