Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
kręgowego.Niechciałgozbytszybkozabić.
–Torturowałgo?
–Wpewnymmomencieściągnąłgo,położyłnaziemi
iuniósłmunogi,bykrewnapłynęładomózgu–perorował
dalejForst.–Amożezrobiłtokilkarazy?Mógłurządzać
sobietumakabrycznązabawęprzezdobrychkilkagodzin.
Edmundzamilkł,niechętnieprzypatrującsięofierze.
Wkońcuskinąłnatechników,aciszybkozamknęli
worek.
NarazjednakWiktorpochyliłsięnadnimiponownie
gorozsunął.
–Możeszmiwytłumaczyć,corobisz?
Forstprzykucnąłprzyzsiniałymobliczuiprzezmoment
wbijałspojrzeniewotwarteoczy.Niktniepomyślał
otym,bychoćbytknąćpowieki.Niektóreżółtodzioby
oglądające
CSI
małpowałynieświadomieodruchy
aktorów,aledziśnikogotakiegotutajniebyło.Zmarłybył
nietknięty.
Przynajmniejdomomentu,gdyWiktorwepchnął
murękędoust.
–Forst!
–Spokojnie,panieinspektorze.
–Cospokojnie!–uniósłsięOsica.–Wyciągajłapę
zgębyumarlaka!
Komisarzwykonałpolecenie,choćzabrałtrofeum.
Podniósłjeiobróciłwdłoni,poczymwytarłkrewiflegmę
oswojąkoszulę.
–Co…–zacząłdowódca.–Cotojest?
–Krzyk,panieinspektorze.
3
Forstobejrzałmonetę,którąznalazłwgardleofiary,
apotempodałjądowódcy.
–Cotywyczyniasz?
–Niechpanbierze.
–Zatrzemy…
–Mapanprzecieżrękawice.Proszętopotrzymać.
GdyzdezorientowanyOsicaspełniłprośbę,Wiktorwyjął
