Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Rozdział1.Istotapozasłownej
komunikacjiterapeutycznej
Komunikacjaniewerbalnabywagłośnymwyrażeniemuczuć.
Huaquero
W
–niezależnieodcharakterurelacjiikontekstu,
arunkiempoczątkowymprzymierzaterapeutycznego
indywidualnychwartościiprzekonańpacjentaoraz
orientacjiteoretycznejterapeuty–jestskuteczna,
empatycznakomunikacja.Takiwniosekpłyniezarówno
zmojejpraktykiterapeutycznej,jakiwielubadań.
Jakmógłbyterapeutapomagaćpacjentom,gdybynie
byłwstaniepoznaćichproblemówanipodzielićsię
znimiswoimiprzemyśleniamiczyodczuciami?Oba
teprocesyzależąodzdolnościkomunikacyjnych.
Komunikacjajestturozumianajakoumiejętność
uważnegosłuchania,obserwowaniaczypostrzeganiaoraz
słownegoipozawerbalnegoreagowanianazachowania
pacjentawtakisposób,byokazaćmuswe
zainteresowanieiupewnićgo,żezostałwysłuchany
iwłaściwiezrozumiany.
Żebypracaterapeutybyłaefektywna,musionmieć
umiejętnościkomunikacyjne,któreumożliwiająodbiór
irozumieniekomunikatówwerbalnych(treścipoznawcze
iafektywne)orazpozasłownych(treściafektywne
ibehawioralne).Niewątpliwiewiększośćpraktykujących
terapeutówskupiasięgłównienaprzekaziewerbalnym,
jednocześniemniejczybardziejignorującmowęciała.
Innasprawatotraktowanieswoichzachowańzwiązanych
zkomunikacjąjakocośnaturalnego,niewymagającego
doskonaleniaczyrozwijania.Nicbardziejbłędnego.Żeby
umiejętnościkomunikacyjnestałysięważnym
elementemwarsztatupracyterapeuty,powinienjeczęsto
