Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Cechypozasłownejkomunikacji
terapeutycznej
Jednymzważniejszychproblemówwkomunikacyjnej
interakcjiterapeuta–pacjentwydajesięsprawakontroli.
Sąbowiemterapeuci,którzyniegodząsięnatraktowanie
swychpacjentówjakrównychsobie.Citerapeuciniemal
każdegopacjentazdająsiępostrzegaćjakokogoś
gorszegoiczęściejmówiąniedbaleczywręcz
lekceważąco,półgębkiem,zamiastbardziejprzychylnie
iznastawieniemnastworzeniekorzystnegoklimatu.
Wydawaćbysięmogło,żeprotekcjonalnezachowania
terapeutówtosytuacjeincydentalne,stosunkoworzadkie
wśródpolskichpsychoterapeutów.Niestety,zmoich
badańniezbiciewynika,żejesttodużopowszechniejsze.
Blisko38%badanychbyłychpacientówgabinetów
psychoterapeutycznychtwierdzi,żeichterapeuci
zachowywalisięwładczo.Podtympojęciemrozumieli
nachalnewpatrywaniesięwichtwarzeiinneczęściciała,
wypowiadaniesiętonemrozkazującym,ostrym,anawet
agresywnym,spoglądaniezgórylubznadokularów
przenikliwymwzrokiem.Dobrzeoddajetowypowiedź
jednejzbyłychpacjentek:
Spotkaniaztympanemrodziływemniewieleobaw
iniepokojów.Niespokojniewodziłoczymapomojejtwarzy,tułowiu
inogach.Samzaśniespokojnietupałczyprzebierałnogami,ciągle
spoglądałnazegarekipopisywałsięrzekomoswojąwielką
psychologicznąwiedząidoświadczeniem,gwarantującymimoje
wyleczenie.Wyczuwałamwjegogłosieznudzenieichęćszybkiego
pozbyciasięmnie.
Innypacjentreferujeswójkontaktzterapeutą
następująco:
Niewiem,ktotubyłdlakogo,aleodniosłemwrażenie,żeten
panprzyjąłtylkojednąperspektywę–wyłącznieswoją.
Niespokojniewierciłsięnafotelu,patrzyłnamniezgóry,ajego
wzrokbyłtaknieprzyjemny,bynierzec:przerażający,cowsumie
zniechęcałomniedokolejnychwizyt.Robiłnamniewrażenie
kogoś,ktotraktujerozmowęzpacjentemjakostratęjegocennego
czasu.
