Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Subkodykomunikacji
niewerbalnej
Znacznaliczbairóżnorodnośćelementówskładających
sięnaprzekazpozasłownypowodują,żedużotrudności
sprawiadokładniejszejegozdefiniowanie.
Wielokanałowośćtejformyporozumiewaniasię,atakże
częstoniezamierzoneinieświadomeposługiwaniesięnią
wrelacjachzinnymiznaczniekomplikujedokonanie
precyzyjnychrozstrzygnięć,comieścisięwjejramach,
acojużpozaniąwykracza(Zwoliński,2006).Dlategonie
wypracowanodotejporyjakichśuniwersalnych
kryteriów,którepozwoliłybyjednoznaczniewskazać
czynnikinajistotniejsze,najbardziejcharakterystycznedla
komunikacjipozasłownej;czynników,któreumożliwiłyby
wyodrębnienieprzekazubezsłownegoodinnychform
komunikowaniasię.Tutajzasadnezdajesięuznanietezy,
żeprzekazniewerbalnyodkomunikowaniainnejnatury
(np.werbalnej)odróżniato,czyokreślonaformaprzekazu
mapostaćkodu,czyteżgoniezawiera(Domachowski,
1993).Przyjęcietakiejtezymożestanowićważne
kryteriumróżnicujące,ułatwiającezawężenieobszaru
komunikacjipozasłownej.Awięcżadenkomunikat
traktowanyjakoniewerbalnyioperującypewnym
zespołemznaków(kodów),naprzykładjęzykmigowy,nie
powinienbyćtraktowanyjakoprzekazwpełnibezsłowny.
Kryteriumtosprawia,żedogrupykomunikatów
niewerbalnychnależyzaliczyć:gestykulację,wyraz
mimicznytwarzy,dotykikontaktfizyczny,wygląd
fizyczny,dźwiękiparalingwistyczne,kanałwokalny,
spojrzeniaiwymianęspojrzeń,dystansfizycznymiędzy
rozmówcami,pozycjęciaławtrakcierozmowyoraz
organizacjęśrodowiska(Nęcki,1996).
Rodzajesygnałówniewerbalnych,którenależy
uwzględniaćwkomunikacjiterapeutycznej,zebrano
wtabeli3.
Tabela3.Sygnałyniewerbalnewprocesiekomunikowaniasię
