Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Szkło
Ulrikewsiadłanarowerizniknęławdeszczu.PracujewMuzeum
SztukiWspółczesnej,wtejnowejbetonowejkostcewcentrum,gdzie
wcześniejstałytrzyblokizesłynnącukierniąigdzieOlewciąż
jesz​czeniebył.
Lenanigdzieniemusibyć.Pracujetylkoczasami,bojużodjakichś
pięciulatpiszepracęowpływieptasichmotywówzmitologiiMajów
nanie​miec​kieks​pre​sjo​nizm.
Pożyczakartęiwychodzinazewnątrzdoautomatu.Wracazpaczką
lightów,alenieidziedostolika.Siadaprzybarze.Olemówi
dosie​bie:kur​na,zno​wusięza​cznie,dla​cze​goja.
IzanimLenazdążycośzamówić,nalewajejróżowegowina,
bopopro​stuwie.
–Mogęcośpo​wie​dzieć?
–Oileniebę​dzietozadłu​gotrwać.
Najchętniejbysięwykręcił,żeboligogłowa,alekłamanienigdy
nieszłomuzado​brze.
–Walsię.
Lenasięna​pi​ła,jed​nymły​kiempo​chło​nę​łapo​ło​wękie​lisz​ka.
–Lena,chodzimitylkooto,żetojestbar,anieporadnia
psy​cho​lo​gicz​na…
–Po​wie​dzia​łam,walsię.
–Jamogęsięwalić,aletyitakmitopowiesz,jużjacięznam.Nie
po​zo​sta​jeminicin​ne​go,jakspy​tać,cze​mucią​gleja.
–Bocie​bietoin​te​re​su​je.
–Mniein​te​re​su​je?Mniein​te​re​su​jązu​peł​nieinnerze​czy.
–Naprzy​kład?
–No…wszyst​komniein​te​re​su​je.Mnó​stwoin​nychrze​czy.
–Cze​kam,ażso​bieprzy​po​mniszchoćjed​nąsen​sow​nąrzecz.
Olepolerujeszklankęimyśli.Muzyka?Jegostarefilmy,które
puszczawswoimsekretnymkinie?Byłedziewczyny?Kryminały?
Potemnalałsobiesznyta,napiłsię,spojrzałnaniąinicnie
po​wie​dział.
–Niepo​trze​bu​jępo​ra​dy,chcęcityl​kocośpo​wie​dzieć.
–Alecze​muza​wszemnie?
–Bochwi​lo​woni​ko​goin​ne​gotuniema.
Niewie,dlaczegonigdyjejnieodmówił.Możejakaśdeprywacja
zdzieciństwa,czycośtakiego.Albotopołamanemiasto,któreteż
nigdynieodmówiłoiprzeztoomaływłosjużparęrazyniezostało