Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
umysłowo.Pisałonnastępująco:
Nieprzemawiaprzeciwkonamto,żeniektórzyludziezdająsiębyćznaturytępi
igłupi.Tenstanrzeczybowiemtymbardziejzalecaidomagasiętakiego
właśniepowszechnegokształceniaducha.Boimktośjestznaturybardziej
ociężałyizły,tymbardziejpotrzebujepomocy,byoilemożności–oswobodzić
sięzezwierzęcejociężałościitępoty.Anieznajdziesztakiegoubóstwaumysłu,
bywykształcenienieprzyniosłomużadnejwogólepoprawy(za:Balcerek,
1981,s.24).
Istotneznaczeniedlaukształtowaniasiępostawwobecosób
chorychpsychicznieiupośledzonychumysłowoorazdlarozwoju
naukowegopodejściadonichmiaładziałalnośćfrancuskichlekarzy.
PhilippPinelwalczyłohumanitarnetraktowaniepacjentówchorych
psychicznieiupośledzonychumysłowo.Wparyskichszpitalach
psychiatrycznychBicetre(od1793)iSalpêtrière(od1795)„zdjął
zpacjentówkajdany”izastosowałwstosunkudonichterapiępracą
orazterapięgrupową.Dokonałklasyfikacjichoróbpsychicznych
orazpodzieliłupośledzenieumysłowe,któreokreśliłjakoidiotyzm,
nawrodzoneinabyte.Zgodniezinnymizasadamiklasyfikacji
wyróżniłczterystopnieupośledzeniaumysłowego,zktórychdwa
pierwszemożnapoddaćedukacji,adwapozostałe–przygotować
dożycia.Idiotyzmdefiniowałjakostanzahamowaniarozwoju
intelektualnegoiafektywnego.JeanaM.G.Itardauważasięzaojca
edukacjispecjalnej.Znanyjestwliteraturzejakonauczyciel
Wiktora,„DzikiegozAveyronu”.Chłopiectenzostałw1798roku
znalezionyprzezmyśliwychwlasachwpobliżuAveyronu:„był
onnagi.Szukałpożywienia.Gdyzobaczyłludzizacząłuciekać.
Wlazłnadrzewo”(za:Kostrzewski,2006b,s.5).Trybżyciawlesie
sprawił,żeniebyłzupełnieprzystosowanydożyciawśródludzi.
Itardzastosowałwobecniegorewalidacjęindywidualną.Przezpięć
latstarałsięzwłaszczapobudzićjegozmysły,układnerwowy,
rozwijaćzdolnościintelektualne,wykształcićmowęoraznauczyć
kontroliemocjonalnejiumiejętnościprzystosowawczych.Efektytej
naukiniebyłyduże.Itarddoszedłdowniosku,żechłopiecjest
osobąupośledzonąumysłowoniemożliwądowyuczenia.Wiktor
mieszkałdokońcaswychdni(zmarłwwiekuok.40lat)wdomu
asystentkiItarda.Niektórzyautorzypisząjednakosukcesie
wychowawczymfrancuskiegopedagoga.NaprzykładSpeck(2015,
s.17)odnotował,że
[…]lekarzzacząłwkońcuzabieraćswojegowychowankadoparyskich
