Pedagogia wzoru jako model formacji duchownych w kościele starożytnym

Adam Orczyk

Uzyskaj dostęp

Zakup książkę

ISBN/ISSN:

978-83-7072-787-1

DOI:

Wydawnictwo:

Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego

Rok wydania:

2013

Liczba stron:

496

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Bibliografia:

Orczyk, Adam. Pedagogia wzoru jako model formacji duchownych w kościele starożytnym. Red. . Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, 2013, 496 s. ISBN 978-83-7072-787-1

Bibliografia refWorks:

RT Book, Whole

SR Electronic(1)

A1 Orczyk, A.

T1 Pedagogia wzoru jako model formacji duchownych w kościele starożytnym

PB Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego

PP Warszawa

YR 2013

SN 978-83-7072-787-1

Bibliografia BibTex:

@Book{ 63653, author = "Orczyk, Adam", editor = "", title = "Pedagogia wzoru jako model formacji duchownych w kościele starożytnym", publisher = "Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego", year = "2013", address = "Warszawa", isbn = "978-83-7072-787-1" }

Bibliografia endNote:

TY - BOOK

AU - Orczyk, Adam

ED -

TI - Pedagogia wzoru jako model formacji duchownych w kościele starożytnym

PB - Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego

CY - Warszawa

PY - 2013

SN - 978-83-7072-787-1

ER -

Netografia (standard APA):

Orczyk, Adam. Pedagogia wzoru jako model formacji duchownych w kościele starożytnym [baza danych online] Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, 2013 [dostęp: 04 05 2024]. Dostęp w Ibuk Libra: https://libra.ibuk.pl/reader/pedagogia-wzoru-jako--model-formacji-duchownych-w-kosciele-adam-orczyk-63653.

formacja, ksiądz, pedagogia, duchowny, kościół starożytny, edukacja kapłanów

Publikacja przybliżając sięgającą początków chrześcijaństwa niezwykle cenną i bogatą tradycję pedagogii Kościoła w zakresie formacji kapłańskiej, wypełnia lukę w historii edukacji kapłańskiej i odsłania potrzebą badań nad kościelną funkcją wychowa...

Więcej

ISBN/ISSN:

978-83-7072-787-1

DOI:

Wydawnictwo:

Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego

Rok wydania:

2013

Liczba stron:

496

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Wykaz skrótów biblijnych11
Wstęp14
Część I. Pedagogia Jezus a wobec Dwunastu i jej kontynuacja w Kościele pierwotnym34
Rozdział I. Wzór wychowawczy Jezusa z Nazaretu37
1. Jezus jako Pedagog, Mistrz i Nauczyciel39
1.1. Działalność nauczycielska Jezusa w kontekście żydowskiej tradycji edukacyjnej41
1.2. Wyjątkowy charakter nauczania Jezusa50
2. Wybór Dwunastu54
3. Elementy pedagogii Jezusa wobec Dwunastu60
3.1. Powołanie i powierzenie misji60
3.2. Kategoryczny charakter wezwania62
3.3. Konsekwencje pójścia za Jezusem64
3.4. Życie we wspólnocie wybranych65
4. Misja Jezusa – misją Kościoła72
Rozdział II. Dzieło formacyjne Pawła Apostoła78
1. Paweł Apostoł w roli wychowawcy swoich współpracowników i następców79
2. Przełożeni wspólnoty Kościoła90
3. Kwalifikacje kandydatów na biskupów-prezbiterów i diakonów96
4. Wzór pasterza na przykładzie Pawła Apostoła106
Rozdział III. Ewolucja pierwotnych modeli formacyjnych112
1. Model hierarchiczny kapłaństwa według Ignacego z Antiochii i Pseudo-Dionizego Areopagity115
2. Cele formacyjne wynikające z przyjętej eklezjologii120
3. Rozwój terminologii w obrębie urzędowej posługi kapłańskiej123
Część II. Formacja duchownych w strukturach i prawodawstwie Kościoła pierwszych wieków130
Rozdział I. Uformowanie się stopni i funkcji święceń135
1. Duchowni wyższych święceń137
2. Duchowni niższych święceń142
3. Wzrost kompetencji prezbiterów i ich pozycji w ramach sacerdotium148
Rozdział II. Wymogi stawiane kandydatom do święceń160
1. Wiek święceń161
2. Wymogi fizyczne i zdrowotne163
3. Predyspozycje duchowo-moralne166
4. Wymogi związane z wykształceniem175
5. Szczegółowe zalecenia dyscyplinarno-obyczajowe177
6. Obowiązek celibatu181
7. Problem symonii191
Rozdział III. Kształcenie i przygotowanie duchownych w kontekście hellenistycznej tradycji edukacyjnej195
1. Chrześcijaństwo wobec szkoły i kultury klasycznej196
2. Przygotowanie podstawowe – formacja lektorów210
3. Przygotowanie ogólne i teologiczne duchownych – między ideałem a rzeczywistością214
4. Przygotowanie kaznodziejskie i katechetyczne220
Część III. Powstanie i rozwój monastycznych wzorców formacji kapłańskiej228
Rozdział I. Formacja w środowisku monastycznym na Wschodzie230
1. Źródła monastycyzmu chrześcijańskiego – ascetyzm230
2. Życie monastyczne we wspólnotach anachoreckich234
3. Formacja mnichów w pachomiańskich wspólnotach cenobitycznych239
4. Pedagogia Ojców Pustyni – kierownictwo duchowe245
5. Formacja we wspólnotach bazyliańskich254
6. Wychowanie w klasztorze – oblati261
Rozdział II. Formacja na Zachodzie pod wpływem ideału monastycznego267
1. Monasterium clericorum Euzebiusza z Vercelli i podobne fundacje w Italii269
2. Formacja duchownych na terenie Galii274
2.1. Presbyterium Hilarego z Poitiers275
2.2. Formacja mnicha-kapłana-duszpasterza według Marcina z Tours276
2.3. Adaptacja wschodniego ascetyzmu do mentalności zachodniej – Jan Kasjan280
2.4. Troska o nauczanie wiernych – Cezary z Arles285
3. Doświadczenie życia monastycznego i formacja mnicha-prezbitera u św. Augustyna294
3.1. Przyjęcie zakonnego stylu życia – „klasztor w ogrodzie”295
3.2. Klasztor duchownych w domu biskupim – powstanie diecezjalno-monastycznej formuły przygotowania do kapłaństwa298
3.3. Elementy formacyjne w augustyńskiej Regule monastycznej303
4. Klasztor jako „szkoła służby Pańskiej” według Benedykta z Nursji307
Część IV. Troska o formację i przygotowanie duchownych na przykładzie świadectwa życia i pism wybranych Ojców Kościoła312
Rozdział I. Wzór formacyjny kapłana w traktacie Obowiązki duchownych Ambrożego z Mediolanu315
1. Świadectwo życia Ambrożego317
2. Posługa prezbiterów w Kościele mediolańskim324
3. Wymogi formacyjne i duszpasterskie327
3.1. Przyjęcie i odczytanie powołania328
3.2. Godność prezbiterów332
3.3. Funkcje prezbiterów337
4. Szczegółowe cele formacji w porządku naturalnym i nadprzyrodzonym344
4.1. Kształtowanie dojrzałości ludzkiej – cnoty kardynalne i przymioty moralne345
4.2. Kształtowanie dojrzałości kapłańskiej – cnoty religijne355
Rozdział II. Przygotowanie kapłana-kaznodziei na podstawie Rozprawy o kapłaństwie Grzegorza z Nazjanzu368
1. Świadectwo życia Grzegorza369
2. Przygotowanie intelektualne kapłana-kaznodziei378
2.1. Wiedza z zakresu enkyklios paideia379
2.2. Wiedza z zakresu filozofii380
2.3. Wiedza z zakresu psychologii pastoralnej381
2.4. Wiedza biblijna – kapłan jako głosiciel słowa Bożego384
2.5. Wiedza ściśle teologiczna388
3. Formacja duchowa kapłana-kaznodziei: walka z wadami i nabywanie cnót391
Rozdział III. Droga formacji do kapłaństwa na przykładzie Jana Chryzostoma i jego Dialogu O kapłaństwie397
1. Świadectwo życia Jana Chryzostoma399
1.1. Okres antiocheński400
1.2. Okres cenobityczno-anachorecki405
1.3. W strukturach Kościoła antiocheńskiego406
2. Monastycyzm otwarty na życie apostolskie410
3. Wychowanie w rodzinie jako przygotowanie do życia kapłańskiego417
4. Wnioski formacyjne425
Rozdział IV. Formacja kapłana-pasterza według Księgi reguły pasterskiej Grzegorza Wielkiego430
1. Świadectwo życia Grzegorza Wielkiego431
2. Kluczowe aspekty formacji kapłańskiej434
2.1. Wymogi moralne i osobowościowe437
2.2. Przymioty i wymogi intelektualne442
Zakończenie446
Bibliografia456

PedagogiaJezusawobecDwunastuijejkontynuacjawKościelepierwotnym

Wzwiązkuzpowyższym,Jezusowapedagogiawobecuczniównie

manicwspólnegoztym,coJ.Tarnowskinazywakategoriamipseudo-

wychowania,zaliczającdonich:

tresurę,którajestnakłanianiemosób,przyużyciukarylubnagro-

dy,dopożądanychsposobówzachowaniasię;

administrowanie,którejakozłagodzonaformatresury,odwołując

siędokontroliioceniania,poddajenieustannejweryﬁkacjijed-

nostkęwklimaciechłoduioﬁcjalności;

trening,któryjeststałymćwiczeniemjakiejśsprawnościwycho-

wanka,zpominięciemprzytymcałejjegoosobowości;

moralizowanie,któresprowadzasiędoczystowerbalnego,per-

swazyjnegolubsugestywnegozobowiązywaniaosobydopożąda-

nychzachowań;

kształcenieosobowości,którebyłobyjednostronnym,zewnętrz-

nym,przedmiotowymformowaniemczłowieka,degradującymgo

dorolibiernegoobiektuformacji67.

Ponadtodokonujesięonaprzedewszystkimnadrodzeegzysten-

cjalnegodialogu,który–zdaniemJ.Tarnowskiego–powinien

obejmowaćgłównejegoformy:a)dialogrzeczowy,któregoprzed-

miotemjestświatzewnętrzny;b)dialogpersonalny,którymana

celuzjednoczenieosób,cozachodziwtedy,gdypartnerzyuze-

wnętrzniająwłasne,osobistedoznania,upodobania,uczucia,radości

iklęski,atakżeswojenajgłębsze„ja”;c)dialogegzystencjalny,

któryopierasięnacałkowitym,wzajemnymdarzepodmiotówzich

egzystencji68.

67Por.J.Tarnowski,Jakwychowywać?,WydawnictwaAkademiiTeologiiKato-

lickiej,Warszawa1993,s.11-15;B.Śliwerski,Współczesneteorieinurtywy-

chowania,OﬁcynaWydawnicza„Impuls”,Kraków2005,s.66-67;A.Orczyk,

Zaryshistoriiszkolnictwa...,s.346.

68Por.J.Tarnowski,Człowiek–dialog–wychowanie.Zaryschrześcijańskiej

pedagogikipersonalno-egzystencjalnej,„Znak”1991,nr9,s.73-74;zob.tenże,

Rozwójosobywpersonalno-egzystencjalnymwychowaniuchrześcijańskim,„War-

szawskieStudiaTeologiczne”I(1983),s.387-406.

Brak wyników

Pedagogia wzoru jako model formacji duchownych w kościele starożytnym

Treść książki

Znajdź bibliotekę blisko siebie, i uzyskaj dostęp do ebooka w systemie IBUK Libra