Polityka historyczna

Rafał Chwedoruk

Uzyskaj dostęp

Zakup książkę

ISBN/ISSN:

978-83-01-20178-4

DOI:

Wydawnictwo:

Wydawnictwo Naukowe PWN

Rok wydania:

2018

Liczba stron:

389

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Bibliografia:

Chwedoruk, Rafał. Polityka historyczna. Red. . Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2018, 389 s. ISBN 978-83-01-20178-4

Bibliografia refWorks:

RT Book, Whole

SR Electronic(1)

A1 Chwedoruk, R.

T1 Polityka historyczna

PB Wydawnictwo Naukowe PWN

PP Warszawa

YR 2018

SN 978-83-01-20178-4

Bibliografia BibTex:

@Book{ 199563, author = "Chwedoruk, Rafał", editor = "", title = "Polityka historyczna", publisher = "Wydawnictwo Naukowe PWN", year = "2018", address = "Warszawa", isbn = "978-83-01-20178-4" }

Bibliografia endNote:

TY - BOOK

AU - Chwedoruk, Rafał

ED -

TI - Polityka historyczna

PB - Wydawnictwo Naukowe PWN

CY - Warszawa

PY - 2018

SN - 978-83-01-20178-4

ER -

Netografia (standard APA):

Chwedoruk, Rafał. Polityka historyczna [baza danych online] Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2018 [dostęp: 06 05 2024]. Dostęp w Ibuk Libra: https://libra.ibuk.pl/reader/polityka-historyczna-rafal-chwedoruk-199563.

partie polityczne, polityka historyczna, przeszłość, tożsamość zbiorowa, najnowsza historia polityczna, konflikt ideologiczny

Czym jest polityka historyczna: globalnym fenomenem, który słusznie zaprząta uwagę historyków i polityków? Koniecznością, bez której nie da się wyrazić tożsamości zbiorowej ani opowiedzieć narracji o narodzie? Czy może jednym z modnych terminów ws...

Więcej

ISBN/ISSN:

978-83-01-20178-4

DOI:

Wydawnictwo:

Wydawnictwo Naukowe PWN

Rok wydania:

2018

Liczba stron:

389

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Wstęp10
01 Wprowadzenie. Historyczny pragmatyzm historii – u źródeł polityki historycznej14
1.1. Podatność historii na instrumentalizację14
1.2. Użycie i nadużycie historii18
1.3. Dzieje polityzacji historii21
02 Antynomie i konflikty czasu dehistoryzacji jako uwarunkowania współczesnej polityki historycznej36
2.1. Rewizjonizm, pamięć Holocaustu i kolonializmu36
2.1.1. Próba rewizji interpretacji II wojny światowej37
2.1.2. Zmiana statusu Holocaustu w nauce, kulturze i polityce50
2.1.3. Europejskie dychotomie pamięci53
2.1.4. Antykolonializm57
2.2. Koniec utopii i rewitalizacja nostalgii60
2.2.1. Utopia i posthistoria60
2.2.2. Nostalgia i retrospekcja69
2.3. Pamięć zbiorowa jako dehistoryzacja i depolityzacja73
2.3.1. Historia a pamięć73
2.3.2. Kryminalizacja i wiktymizacja przeszłości81
2.3.3. Tożsamość i uniwersalizm89
2.4. Przemiany w nauce o historii – historia społeczna versus historia codzienności i heritage98
2.4.1. Historia społeczna kontra Alltagsgeschichte98
2.4.2. Heritage – od konserwatyzmu do wielokulturowości110
2.4.3. „Intelektualny dandyzm” – deregulacja edukacji historycznej119
03 Prekursorzy i początki pojęcia polityka historyczna125
3.1. Prekursorzy125
3.1.1. Polityka historyczna jako „ultrahistoryzm polityczny” – Bronisław Trentowski126
3.1.2. Historyczność polityki. Raymond Aron i politique historique127
3.1.3. Nauka walcząca. Politics of History Howarda Zinna132
3.1.4. Przeciw tradycyjnym historiografiom – Bernard Magubane135
3.2. Republika Federalna Niemiec – polityka historyczna jako Historikerstreit140
3.3. Polskie początki – konserwatywne rozgoryczenie147
3.3.1. Konserwatywny bunt – geneza i początek kwestii polityki historycznej147
3.3.2. Spór o sens i treść pojęcia154
3.4. Rosyjska synteza161
3.4.1. Polityka historyczna w ZSRR162
3.4.2. Atrofia historycznego konsensu lat 90. XX w165
3.4.3. Narodziny i rozwój pragmatycznej polityki historycznej169
3.4.4. Liberalizm – polityka historyczna jako samooskarżenie176
3.4.5. Konserwatyzm i nostalgiczny komunizm – polityka historyczna jako samoobrona. Kwestia ortodoksji180
04 Definiowanie i różne podejścia do problemu polityki historycznej187
4.1. Definicje, pojęcie, badania naukowe187
4.2. Podmiot, arena, działanie191
4.2.1. Podmioty191
4.2.2. Partie polityczne jako podmioty polityki historycznej204
4.2.3. Działanie, arena i problem demokracji209
4.3. Funkcje polityki historycznej212
4.3.1. Legitymizacja, delegitymizacja, Vergangenheitspolitik213
4.3.2. Rewindykacje i reparacje216
4.3.3. Tożsamość, integracja, konfliktogenność223
4.3.4. „Historia jako argument”227
4.4. Polityka historyczna czy polityka pamięci233
4.5. Politologia, nauki społeczne i polityka historyczna246
4.6. Historia i historycy a polityka historyczna258
4.7. Instrumenty polityki historycznej265
4.7.1. Instytucje i prawo266
4.7.2. Nauka i ideologia273
4.7.3. Symboliczne aspekty polityki historycznej279
4.7.4. Kultura popularna294
4.8. Kategoryzacje polityki historycznej305
4.8.1. Afirmacja, „polityka żałoby”, przemilczenie, periodyzacja305
4.8.2. Prawica, lewica, polityka historyczna312
Zakończenie328
Bibliografia330
Wykaz skrótów i akronimów370
Indeks osób372

powyższychpowodówwartościowanieisubiektywizmwnauceohistoriipozostająnie-

możliwymidouniknięcia.Skutkiemstałsięstan,wktórym„całahistoriajestwyborem”

Wszystkienaukiwartościują,choćczyniątozróżnymstopniemintensywności.Ele-

mentemreakcjinapróbyscjentystycznegoprzemodelowaniahumanistykistałsię

antypozytywistycznyrelatywizmprzyznającynieuchronnośćwartościowaniaizna-

czenieteraźniejszościdlabadaniaprzeszłości.Wybór,wartościowanieisubiektywizm

odzwierciedladychotomicznastrukturanarracji,mającazregułyperswazyjnycharakter.

Faktywnarracjihistorycznejsąsiadujązhipotezami.Samwybórtematówmacharakter

wartościujący.Postmodernistycznysceptycyzmoddajetwierdzenie,że„niemożna

przeprowadzićwyraźnejgranicymiędzyobiektywnymasubiektywnymsposobem

poznaniaprzeszłości,dlanaukihistoriaprzedstawiasobąkomplekskulturowychprak-

tykpanującychwokreślonychhistorycznychokolicznościachidotegonieuchronnie

zczasemtransformującychsię”29.

1.2.Użycieinadużyciehistorii

SzwedzkihistorykKlas-GöranKarlssonwskazałsześćsposobówwykorzystaniahistorii

współcześnie.Pierwszyznichokreśliłmianemegzystencjalnego.Wyrastałonzpotrzeby

pamięciiznalezieniatrwałychpunktówodniesienia.Obejmujeprocesyposzukiwania

tożsamościiorientacjiwpełnymzagrożeńżyciuspołecznym,procesmentalnyjednostki

odniesionydoramspołecznychipolitycznych.Występujewkażdymspołeczeństwie,

szczególniewokresieprzyspieszonejmodernizacji.Drugisposóbtomoralnewykorzysta-

niehistorii.Wjegoramachdochodzidoponownegoodkryciaprzeszłości,przywrócenia

prawdy.Dotyczyspecyficznejsytuacji,gdyrządzący,dostrzegającdelegitymizacjęczęści

uzasadniającejichrządyprzeszłości,próbująprzezzmianęjejinterpretacjiprzywrócić

siłęhistorycznegouzasadnieniaswejwładzy.Jesttozjawiskocharakterystycznedla

państwniedemokratycznychwokresieusiłowańliberalizacjisystemu(np.ZSRRzlat

1986–1987).Kolejnysposóbmożnaokreślićjakoideologicznewykorzystaniehistorii.

Stanowionelementprocesulegitymizacjiwładzypolitycznejiracjonalizacjikonkretnej

politykiwoczachobywateli.Bywałstosowanyzwłaszczawpaństwachtotalitarnych,

wzmacniająckontrolęnadżyciemspołecznym,aleprzykładyjegoaplikacjimożna

odnaleźćtakżewpaństwachdemokratycznych,choćbywpostacieksperckichkomisji

powoływanychzinicjatywypolityków,azłożonychzzawodowychhistoryków.Wbrew

pozoromkolejnysposób–politycznego(ipedagogicznego)wykorzystanianiejest

tożsamyzpoprzednim.Obejmujegłówniesferęsymbolicznąwdemokratycznym

28L.Febvre,dz.cyt.,s.16–17.

29V.Ačkasov,„Politikapamóti”kakinstrumentastroitel’stvapostsocialističeskihnacij,„Žurnalsocio-

logiiisocial’nojantropologii”2013,t.16,nr4,s.113.

Brak wyników

Polityka historyczna

Treść książki

Znajdź bibliotekę blisko siebie, i uzyskaj dostęp do ebooka w systemie IBUK Libra