Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Przegrałaidlategoteraztubyła.Zawszemiałapecha
wgrzeijejsiostryotymwiedziały.
Otworzyłareprezentacyjneszklanedrzwiiweszła
dozatłoczonegofoyer.Najwyraźniejwolnestolikiwtej
restauracjibyłyrówniedeficytowejakmiejsca
parkingowewcentrummiasta.Przebiłasięprzez
eleganckoubranytłumczekającychgościdomłodej,
wyjątkowochudejibladejhostessy.
–JestemumówionazpanemToddemAstonem
–poinformowała,ztrudemsiępowstrzymując,żebynie
uświadomićdziewczynie,żekanapkabyjejniezabiła.
Hostessazajrzaładoksiążkirezerwacji.
–PanAstonjużjest.Zaprowadzępaniądojego
stolika.
Julieruszyłazakobietą,porównującswojenormalnie
zbudowanebiodradopraktycznienieistniejącychidącej
przedniąchudziny.Byłotoznaczniezabawniejszeniż
denerwowaniesięprzedspotkaniemzToddemAstonem
III.Jakmożnamiećcyferkęzanazwiskiem?
PrzypomniałjejsiępanHowellIIIzserialu
Wyspa
Gilligann,
któryuwielbiała,będącnastolatką.
WyobraziłasobiemłodsząwersjępanaHowella
wspodniachwpaskiibiałejmarynarceiztrudemsię
powstrzymała,żebysięnieroześmiać.Hostessa
zatrzymałasięprzedstolikiemwroguiwskazała
mężczyznę,którybynajmniejniewyglądałjak
podstarzały,pretensjonalnymilioner.
ToddAstonwstałiuśmiechnąłsię.
–Witaj.PewniejesteśJulie.
Przegranawpapier,kamień,nożycenigdyjeszczenie
byłataksłodka,pomyślała,zzadowoleniemprzyjmując
