Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wzięliśmydosiebie.Niewyobrażalnepieniądzeposzły
najegorehabilitację,któraitaknicniezmieniła.Mąż
corazczęściejchorował.Zlikwidowałkancelarię
iprzenieśliśmysiędoPoznania–westchnęłaizrobiła
przerwę.Pochwilikontynuowała:–Synpopełnił
samobójstwo.Niewiem,skądmiałtetabletki.Taksię
jakoświeczoremdonasuśmiechał,tomyślałam,żemoże
czujesięlepiej.Zawszelubiłdługospać,alekiedy
dodziesiątejniedałznakużycia,toweszłamdopokoju.
Nawetwezwaliśmypogotowie,aleodpoczątkubyło
jasne,żenicsięniedazrobić.Zostałponimtylkowózek
inwalidzki.Januszekniewytrzymałijużgoniema.Kasia
miałapiętnaścielat.Biednedziecko–głospaniMarty
zadrżał.Ponowniewestchnęłaizebrałasięwsobie.–Ech,
jatupanutakiesmutkiopowiadam!Było,minęło.Mążteż
jużdawnonieżyje.Terazmieszkamzwnuczkąijej
rodziną.Mamślicznegoprawnuka,alesiłyjużniete.
Poostatniejgrypieniemogęwrócićdozdrowia,aiwiek
robiswoje.
Tomekchrząknąłdyskretnie,żebyprzerwaćmonolog
ipoinstruowałpacjentkę:
–Terazproszęzejśćpowolutkuzkozetkiiusiąść
nataborecie.Zobaczę,jakwyglądaszyjaikark.–Stanął
zaplecamipacjentkiizapytał:–Proszęmipowiedzieć,
czynacośsiępanileczy?
PaniMartaześwistemwypuściłapowietrze.
–Łatwiejspytać,nacosięnieleczę.Zaczyna
mibrakowaćczasunawizytywgabinetachspecjalistów.
Ortopeda,neurolog,nefrolog,reumatolog,itojeszczenie
koniec.Szkodagadać!Namasażwysłałmnieneurolog.
–Ichwałamuzato–stwierdziłTomek.–Potrzebne
będądwieserie,jeślitoniejestdlapanizbytduże
obciążeniefinansowe.Dziękuję,jużskończyłem,możesię
paniubrać.
–Polegamnapanu!–Wstałaizaczęłasięubierać.
–Panztakiejdobrejrodzinyjest.AjaktamMaciej?
