Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
6
Korzeniekoncepcjiadaptowanejaktywnościfzycznej
aktywnościfizycznejosóbniepełnosprawnych,tojednocześniewskazujenasegre-
gacyjnycharakterproponowanychprogramówWF.
Kolejnyparadygmatwsparcia(Supports-basedParadigm)zakładał,żeodpowied-
nieprogramowaniepowinnosprzyjaćintegracji.Wsparciemiałocharaktertechnicz-
ny(np.sprzętkomputerowy),naturalny(np.uczęszczaniedolokalnejszkołyogól-
nodostępnej)lubczystoludzki(np.rodzina,rówieśnicy,nauczyciele).Integracja
wtymokresiekoncentrowałasięgłównienamożliwościumiejscowieniadziecka
wszkolewrazzpełnosprawnymirówieśnikami.Byłtoogromnypostępwstosunku
dowcześniejszychsegregacyjnychmożliwości,jednakmimopróbwspieraniaosób
niepełnosprawnychwiększośćznichpozostawaławklasachiszkołachspecjalnych
czydomachizakładachchronionych.Okazałosię,żeintegracjanprzestrzennaipro-
gramowa”niebyływystarczające,koniecznebyłolepszezadbanierównieżopotrze-
byosobisteispołeczne,którychzaspokojeniedawałobyautentycznepoczucieprzy-
należnościdodanejspołeczności.
Ztegopowodu,wodpowiedzinanieskutecznośćwspierania,wlatach80.XXw.
pojawiłasiękoncepcjawłączenia(inclusion),którazmierzaładowspólnegofunk-
cjonowaniawszystkichosób(pełno-iniepełnosprawnych)wśrodowiskuspołecznym
obejmującymszkoły,ośrodkirekreacjiiwypoczynkuorazklubyosiedlowe,bez
względunato,jakninność”wynikającazniepełnosprawnościmogłabybyćpostrze-
ganaprzezotoczenie.
Włączenieoznaczawspólnefunkcjonowanienietylkonapoziomielogistyki
(umiejscowienia),lecztakżepodejściafilozoficznegozakładającego,żekażdy
człowiekmaprawonależećdodanegośrodowiskaspołecznego,wnosićswójwkład
irozwijaćsięwnim.Bezwarunkowośćwłączeniasprawiła,żeosobyniepełno-
sprawneniepotrzebowałydłużejwykazywaćsięokreślonymiumiejętnościami,
abydostaćsiędoszkołylubinnychorganizacjirekreacyjno-wypoczynkowychczy
pracować-włączeniedośrodowiskaspołecznegostałosiępodstawowymzałoże-
niemfunkcjonowaniaosóbniepełnosprawnych.
Zakładając,żewłączeniebyłopożądanymcelemparadygmatuwsparcia,koniecz-
nestałysięzmianywpostrzeganiuAPE.WcześniejszepoglądynaAPE,zgodnie
zktórymiprogramyszkolnedladzieciniepełnosprawnychbyłyrealizowaneoddziel-
nieodprogramówdladziecipełnosprawnych,stałysiępoważnymwyzwaniem
wkontekściewłączenia.Niemożnabyłodłużejzakładać,żespecjalneklasylub
szkołystanowiłynajlepszemożliweumiejscowieniedlauczniówniepełnosprawnych
lubżeAPEmusizawieraćzawszeodmienneprogramy.Pojawiłasięnowadefinicja
APEopracowanaprzezSherrill(1976)-nAPEtonaukaanalizującaruch,identyfi-
kującaproblemywobszarzepsychomotorykiorazrozwijającastrategieinstruktażo-
wewcelunaprawyproblemówizachowaniasiłyego”2.Wdefinicjitejniewspomi-
2Oryginalnebrzmienie:APE-scienceofanalyzingmovement,identifyingproblemsinthe
psychomotordomainanddevelopinginstructionalstrategiesproblemsandpreservingegostrength.