Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Zasiedmiomagórami,zasiedmiomalasami,pośrodkuMorza
Burzowego,Aladynstarałsięuniknąćzabiciaprzezwampiry.
–Ratuj,Hefajstosie!–wrzasnąłiciąłdwóchNocnychWędrowców
mieczemzabranymzezbrojownipodpokładem.
Niestetyjednak,takjakwszystkonapokładzieBukaniera,tabroń
byłastara,tępaizardzewiała,więcnienadługomogłazatrzymać
bladolicychkrwiopijców.Aladynpowinienużyćzaklęcia;wAkademii
uwolnionojegoblaskmagiczny,alestałosiętostosunkowoniedawno,
więcwtakstresującejsytuacjijegopalecdymiłtylkobezużytecznie.
Nocnyabordażodzianychnaczarnokrwiopijcówbyłtakzaskakujący
ibrutalny,żenogiiumysłchłopakanadalnienadążałyzasytuacją.
Niepotrafiłskoncentrowaćsięnaswoichemocjachaniprzyzwać
magii.Hefajstoswyraźniemiałtesameproblemy,ponieważzostał
pozbawionybroniimusiałgołymirękamiodpieraćatakiinnejgrupy
napastników.Przystojny,łysychłopakkopniakamiiciosamipięści
wyrzucałprzeciwnikówzaburtę,zanimzdołalizatopićkływtym,
naktóregopolowali,aniebylitoaniAladyn,aniHefajstos,leczmłody
JakubHak,chowającysięzamasztem.
–Jesteśpiratem,Haku!Trzebaszczególnegorodzajudumy,żeby
sterczećjakkołek,podczasgdymywalczymy!–rzuciłrozzłoszczony
Hefajstos,chwytającWędrowcaiunoszącgonadburtę.–Alboteż
brakudumy!
NormalnieJakubdałbysięsprowokować,gdybyjakiśchłopaktak
gozawstydził,alegdywgręwchodziliNocniWędrowcy,byłgotów
poświęcićswojągodność.Przedewszystkimspędziłjużdziesięćdni
naichłasce,gdyRafalzapłaciłjegoniezwykłąbłękitnąkrwiązaich
pomoc.Wyssalijejwtedytyle,żeHakomalnieumarł.Pozatymbez
wątpieniazapamiętalijejsmakinadalmielinaniąapetyt,ponieważ
zmierzaliprostodoniego,całaichpiątka,zgrzytajączębamiiświecąc
czerwonymioczami,jakbytymrazemniemieliograniczyćsiędokrwi.
NaszczęścieHefajstosiAladyntrzymaliichnadystans–ażdochwili,
gdyJakubusłyszałskrzeczenie,odwróciłsięizobaczyłjeszcze
dziesięciuWędrowcówprzeskakującychnapokładzeswojegookrętu,
Inagrotten,którypodpłynąłtużdoBukaniera.Jakubcofnąłsięszybko
wposzukiwaniujakiejśbroni,aleznalazłtylkocuchnącymop.
