Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Jakwidzisz–odpowiadaCarl,wskazującgłową
nasztywnegopenisa.
Mójuśmiechznikazchwilą,gdysłyszędźwięk
służbowegotelefonu.
–MirandaBarton–warczę,bohej,tomójwolnydzień,
awłaściwienoc.
–Panidetektyw,przepraszam,żeprzeszkadzamotak
późnejporze,alekomisarzprosipaniąopoprowadzenie
sprawytegoseryjnegomordercyzLondynu…
–ZLondynu?Acomymamyztymwspólnego?
ToNowyJork,docholery!
–Komendantoczekujepaniwcześnierano.Jedyna
żyjącaofiaraodwczorajmieszkawnaszymmieście…
*
Mojeprzyjemnościmusiałypoczekać.Zsamegorana
udajęsięnakomisariat.
Nawetniepodchodzędoswojegobiurka,tylkoodrazu
kierujęsiędogabinetuprzełożonego.
–Wejść!–Słyszęjegoszorstkigłosjakąśsekundę
potym,jakcichozapukałamwdrewnianąpowłokę.
–Dzieńdobry,komisarzu–witamsię.
–Siadaj,Barton.–Wskazujemikrzesło.–Niemam
czasunapierdoły.Londyńskiwydziałzabójstwprzekazał
namdokumentydotyczącesprawytegopsychola
odmłodychkobiet.
–Rozumiem,aleczysąjakieśpodejrzenia,żeprzeniesie
siędoStanów?
–Niestetytak.Przezostatniepięćmiesięcynie
wykazywałaktywności,ażdowczoraj.Onjest
nieobliczalny.Niezostawiaśladówaniwłosówczy
