Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
terapeutycznejpostawyokreślanejjako
not-knowing
stance)
opisaćistotęfilozofiidialoguaplikowanej
dopraktykiterapeutycznej.Osobapacjenta(właśnie:
raczej„osobapacjenta”niż„pacjent”)pozostaje
wcentrumrefleksjiKępińskiego.Czytobędziemowa
oniezwykłymświeciewewnętrznymkogoś,ktocierpi
zpowodupsychozy,czyo„egotycznym”neurotyku,czy
o„psychopacie”(którysamcierpiisprawiacierpienie
innym)–zawszepoznaniechoregobędzieswegorodzaju
podróżąwnieznane,odkrywaniemtajemnicy,
fascynującymposzukiwaniemopartymnaniebanalnej
rozmowie.Nieznamprac,którebysubtelniej,bardziej
wielostronnieiwnikliwieniżmonografieAntoniego
Kępińskiegoopisałytozadziwiająceswoją
niepowtarzalnościązjawisko,jakimjestkontakt
psychoterapeutyczny.
Kimjestczłowiek?LekturapracAntoniegoKępińskiego
zmuszanastakżedorefleksjinadnaturączłowieka.
Czasemautorprzedstawiawprostswojehipotezy
(nakreślającoryginalnąteorięmetabolizmu
informacyjnego,nadktórejrozumieniemdodziśpracują
filozofowieilekarze),niekiedyanalizujejakąśkonkretną
postać(snującrefleksjenadosobowościąRudolfaHössa).
Szczególniepobudzadonamysłujegobiografia
przedstawionaprzezKrystynęRożnowskąwtejksiążce.
Takąprzejmującąsceną,wktórejautorkaopisuje
ostatniedniżyciaKępińskiego,jestjegorozmowa
zmłodszymodniegookilkanaścielatfilozofem,ks.
JózefemTischnerem.Tischner,szukającsłówpociechy,
miałpowiedziećdoumierającegoKępińskiego:„Idziesz
drogąwydeptaną”,nacoKępińskiponoćodpowiedział:
„Jakietowielkie,jakietowspaniałe,żeczłowieknie
wkraczanatędrogępierwszy”.Wmyślającsięwtęscenę
spotkaniadwóchniepospolitychludzi,czujemysię
zaproszenidonamysłunadponadczasowątajemnicą
istnieniaitajemnicąśmierci.
