Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Prezentacjawspółczesności
AnthonyGiddens(2001:40inast.),piszącopóźnejnowoczesności,
stwierdza,żecechujezwątpieniewOpatrzność,dostrzeganie
dwoistejnaturynaukiitechniki,wymykaniesięwszelkichzmian
spodkontroliczłowieka,Hnieprzebrana”ilośćpotencjalnychsposo-
bówpostępowania,zasadniczeprzekształceniapoczuciatożsamości
człowieka,globalizacjaitd.Niemalwszyscyautorzysugerująprzy
tym,żeponowoczesnośćczypóźnanowoczesnośćstanowiąnaszą
współczesność.
Oczywiścienależypamiętać,żewspółczesnośćtokoktajl,wktó-
rymmieszająsięjakieśzachowaneelementytradycji,nowoczesności
iponowoczesnościwłaśnie.Ijeszczejedno:niemajednejwspół-
czesności,leczjestichwiele.RacjęmawięcAnnaZadrożyńska
(2001:8i13),gdypisze,żeHwspółczesnośćtostanniejasny”,który
skądinądprzejawiaHbezkresnośćperspektyw”.
Otonajważniejszezałożenia,jakiesamprzyjmujęwodnie-
sieniudopojmowaniawspółczesności:
Popierwsze,współczesnościznaturyrzeczynieustanniesię
zmieniają,choćtempotychzmianjestróżne.Możnabybyłowręcz
przyjąć,żedowspółczesnościzaliczamytowszystko,cojeszczesię
zmienia,doprzeszłościzaśto,cojestjużzastygłe.Byłobytojednak
kryteriummylące,skorostalezmieniasiępewniewszystko,tyleże
wróżnymtempie.
Podrugie,współczesności-jakookreśloneodcinkiczasu-
różniąsięmiędzysobą,oczymmoglibyśmysięłatwoprzekonać,
podróżującjakimśwehikułemczasu,któryumożliwiłbydrogęwstecz
zmożliwościąoglądaniajakichśzatrzymanychwkadrzestanówrze-
czy-naprzykładcodwadzieścialat.Współczesnośćdzisiejszajawi
sięjakowyraźnieinnaodtejz1990,atainnaodtejz1970,z1950,
1930czy1910itd.Niemapewnieinnej,aprzedewszystkimbar-
dziejspektakularnejmożliwościdostrzeżeniaupływającegoczasu
izmianspołeczno-kulturowychniżspojrzenienaobrazykolejno
zmieniającychsięwspółczesności.
Potrzecie,współczesnośćniejakozdefinicjijestzawszeczymś
aktualnym.Jaksięsłuszniezauważa,niemożnasensowniemówić
opo-współczesności-możnajedynieewentualniemówićowspół-
czesnościachdawnychludzi.Tenprzesuwającysięstalehoryzont
czasujestwięcdośćbezwzględnąuzurpacją:chcebyćtylkoHtu
iteraz”.
13