Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Rozdział1
Połowa1961roku
FrankBormanznałuczuciestrachu,jakkażdydobrypilot.
Większośćstrachujednakstrząsnąłzsiebiepewnegodniaw1961
roku,kiedyniemalstraciłżycienadBaząSiłPowietrznychStanów
ZjednoczonychimieniaGlenaEdwardsawpołudniowejKalifornii
(dalej:bazaEdwards).Jegoplanynieobejmowałyśmiercipodczas
lotu,inaczejniżwwypadkupilotów,którzyzginęliwtejokolicymniej
więcejwtymsamymczasie.Mimotowpracępilotadoświadczalnego
oblatującegoeksperymentalnesamolotyodrzutowebyłowpisane
ryzyko,żeodczasudoczasuktóryśznichwleciwprostwobjęcia
katastrofy,spadniewdółi–używająclekceważącegosłownictwa,
którepreferowaliprzedstawicieletegozawodu–wyryjewzieminiezłą
dziurę.
FrankBormandoskonalezdawałsobieztegosprawę,alestarałsię
dostaćdobazyEdwardsoddawna,odkądtylkow1950rokuukończył
WestPoint.Podobniejakwwypadkuwiększościzatrudnionychtutaj
pilotów,jegodroganatękalifornijskąpustynięniebyłaprosta.
Przenoszonogozestanowiskanastanowisko:Nevada,Georgia,Ohio,
Filipiny.JegomłodażonaSusantowarzyszyłamuwszędzie.Zgodziła
sięwyjśćzaniegoodrazu,gdytylkoukończyłwojskowąuczelnię,
izgórywiedziała,jakbędziewyglądaćwędrowneżyciemłodego
pilotaSiłPowietrznychStanówZjednoczonych.Chociażniedokońca
zdawałasobiesprawę,żebędątoażtakiewędrówki.
BazaEdwardsbyłajednaktym,czegopragnąłBorman,dlatego
SusantakżepragnęłabazyEdwards.Kiedyw1960rokumłodypilot
poprosiłoprzeniesieniezFilipindoKalifornii,wiedział,żespotkasię
