Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
22
Rozdział1
politycznejsprawiła,iżzdecydowanosięnazaostrzeniepolitykiwobecnurtuislam-
skiego.Nalata90.XXw.przypadłokreswzmożonejwalkiBenAlegozprawdzi-
wymbądźwyimaginowanymzagrożeniemfundamentalizmemislamskim.Represje
dotknęłynietylkonielegalneugrupowaniaislamskieangażującesięwpolitykę,lecz
takżestowarzyszeniairóżnegorodzajuorganizacjespołeczne.Pokolejnychwybo-
rachz1994r.,którychuczciwośćznówbyłakwestionowana,BenAlizdecydowałsię
napewnegorodzajuustępstwawstosunkudolegalnejopozycji,doprowadzającdo
zmianyordynacjiwyborczej,wmyślktórejtrzydzieścisześćzestuosiemdziesięciu
dwóchmiejscwIzbieDeputowanych(wmyślzapisu:20%)miałobyćzagwaranto-
wanedlaugrupowańopozycyjnych.Ponadtozmienionoprzepisyregulującewybór
prezydenta,wceluumożliwieniastartuwwyborachinnymkandydatomniżtylko
urzędującagłowapaństwa21.
JednakponaddekadępoprzejęciuwładzyprzezBenAlegoiogłoszeniutzw.no-
wejeryTunezjabyłakrajemwielkichsprzeczności:nowatorskiegoinawołującegodo
reformoficjalnegodyskursupolitycznegozjednejstrony-zdrugiejprzeciwstawia-
jacejsięmurzeczywistejpraktykipolitycznejzjejstagnacjąirepresjami.Przykładem
takiejpolitykimożebyćreakcjawładznaprotestystudenckiewrokuakademickim
1998l1999.Trwającewieletygodnizgromadzenia,manifestacjeistrajkizakończyły
sięlicznymiaresztowaniamiwśródaktywistówruchu,anastępniewysokimiwyro-
kami.Jednakabyniepsućdobregowizerunkuwładzyitunezyjskiejndemokracji”
(głównieupartnerówzagranicznych),pojakimśczasiestudentówzwolniono22.
WkolejnychlatachrządówBenAlego,poprzecinanychzwycięskimidlaniegoijego
partii,ZgromadzeniaKonstytucyjno-Demokratycznego(RassemblementConsti-
tutionnelDémocratique,RCD),wyboramiprezydenckimiiparlamentarnymi,nie
możnabyłozaobserwowaćżadnejwidocznejzmianywprowadzonejprzezeńpolity-
ce.Dlapaństwzachodnich,np.Francji,obawiającychsięgłówniefundamentalistów
islamskich,Tunezjajawiłasięjakotenkrajarabski,którypotrafiłrozwiązaćproblem
religijnegoekstremizmu,zanimtakowyrzeczywiściesiępojawił.Tenwizerunekpań-
stwatunezyjskiegobardzodobrzeoddałysłowaJacques)aChiraca,ówczesnegopre-
zydentaFrancji,z1997r.,wedługktóregonmodeldemokracjitunezyjskiej-oparty
naumiarkowanymislamizmie-możebyćwzoremdlapozostałychpaństwMagh-
rebu”23.NapoczątkuXXIw.wTunezjiniemożnabyłozaobserwowaćpraktycznie
żadnychpostępówwrzeczywistejdemokratyzacjikraju.JeślijużprezydentBenAli
decydowałsięnawprowadzeniereform,zazwyczajbyłytozmianykosmetyczne,ob-
liczonenautrzymaniedobregoobrazujegorządówwoczachzachodnichpartnerów.
DefactosytuacjawpaństwieniewielezmieniłasięodczasówHabibaBurgiby;Zine
El-AbidineBenAliniezerwałanizautorytaryzmem,anizpaństwempolicyjnym,
21E.Szczepankiewicz,RegionMaghrebu…,s.125-128.
22S.Khiari,O.Lamloum,Tunisie:desélectionsentrompe-l)oeil,nPolitiqueAfricaine”
,nr76,
1999,s.106-112,114.
23A.M.Solarz,ProblemyinapięciapolitycznewpaństwachAfrykiPółnocnej,[w:]J.J.Mi-
lewski,W.Lizak(red.),StosunkimiędzynarodowewAfryce,Warszawa:Scholar,2002,s.260.
